กับหยาดฝนที่โปรยปรายมาจากฟ้า แต่น้ำตานั้นหลั่งรินมาจากไหน เพียงแค่รักไม่หวังสิ่งใด ๆ สุดท้ายใจก้อต้องพังช่างแสนตรม เพียงเพราะรักแค่อยากจะพักพิง ขอแค่สิ่งที่เธอยังเก็บไว้ อยากจะได้จากเธอแค่หัวใจ มิใช่เงินหรือทองของนอกกาย เอ็นดูรักจากฉันหันมาหน่อย อย่าปล่อยใจให้มันช้ำเพราะคำหวาน ที่เธอเคยโปรยดั่งฝนทุกวันวาน เพียงแค่นี้ก็ร้าวรานผลาญหมดใจ เพราะอยากฟังคำว่ารักฉันสักหน่อย อย่าให้คอยอีกเลยเกินทนไหว กาลเวลาไม่เคยหยุดรอใคร บอกได้ไหมบอกสักครั้งยังรอฟัง
18 สิงหาคม 2548 22:38 น. - comment id 505686
ผมเห็นชื่อคุณต้องรีบเข้ามา เพราะผมเป็นคนที่ชอบรัตติกาลมากครับ ชอบมองจันทร์เพ็ญและดาวยามกระพริบท่ามกลาง ฟ้าใส มันได้อารมณ์จริงๆ กลอนคุณแต่งออกมาจากห้วงใจเน้นอารมณ์ ได้อย่างยอดเยี่ยมครับ ขอชมเชยผิดถูกไม่ว่ากันนะครับ แก้วประเสริฐ.
19 สิงหาคม 2548 15:54 น. - comment id 505953
ซึ้งนะค่ะ
20 สิงหาคม 2548 00:11 น. - comment id 506126
ขอบคุณค่ะ ทุกคนที่อุตส่าห์เข้ามาเยี่ยมชม รวมทั้งคำชมด้วย จะพยายามต่อไปค่ะ เพื่อให้ได้กลอนที่มีคุณภาพในบทต่อไป