คิดถึง ความห่างเหินเดินทางอย่างเงียบเงียบ ใต้ฟ้าเรียบมีเธอจึงเพ้อฝัน พบผู้คนมากมายหลายร้อยพัน แต่ใจนั้นซ่อนเหงาอย่างเข้าใจ ยอมถูกขังฝังร่างกลางเหวรัก หลบพิงพักด้วยฝันวันอ่อนไหว สุขเล็กน้อยคอยหนุนอุ่นละไม คิดถึงใครคนนั้นวันจากมา ในวันนี้รู้ฤทธิ์ความคิดถึง เกินฉุดดึงห้ามใจที่ใฝ่หา เหมือนอยู่แคว้นแดนมนต์สนธยา มีภูผากลั้นไว้ก็ไม่ฟัง บอกหัวใจทนได้ทนไปก่อน รอวันย้อนกลับคืนฟื้นความหลัง รักษาใจไม่แหว่งแวงระวัง คืนสู่รังพิงพักบอกรักเธอ
17 สิงหาคม 2548 17:03 น. - comment id 504929
แวะมาทักทายค่ะ
17 สิงหาคม 2548 17:50 น. - comment id 504943
ถ้าไม่มีความคิดถึง หัวใจก็คงเหงาน่าดูเลย เนอะ
17 สิงหาคม 2548 18:41 น. - comment id 504964
ขอบคุณที่แวะมาอ่านนะครับ
17 สิงหาคม 2548 22:47 น. - comment id 505039
กลอนสวยจริง ๆ
17 สิงหาคม 2548 23:03 น. - comment id 505050
เรียบเรียงได้งดงามจริงๆ
18 สิงหาคม 2548 00:24 น. - comment id 505105
ไพเราะงดงามค่ะ
18 สิงหาคม 2548 00:40 น. - comment id 505120
เป็นคนที่อารมณ์ละเมียดละไมมากเลยค่ะ มาชมงานนะคะ
18 สิงหาคม 2548 09:59 น. - comment id 505188
ความคิดถึงให้ผลสองอย่าง สุขใจเมื่อได้คิดถึง ทุกข์ใจเมื่อได้คิดถึง
18 สิงหาคม 2548 10:12 น. - comment id 505193
ความรักงดงามเสมอ สำหรับคุณ
18 สิงหาคม 2548 12:42 น. - comment id 505352
ขอบคุณครับที่ให้กำลังใจ และแวะมาอ่าน กลอนบางครั้งก็ออกจากชีวิตจริงบ้าง บางครั้งก็เป็นช่วงหนึ่งของคาวมรู้สึกที่เขียนไว้เป็นบันทึกว่า ครั้งหนึ่งเราอยู่ในช่วงเวลานั้นจริง ๆ
18 สิงหาคม 2548 16:23 น. - comment id 505530
แอบมาอ่านนะ.......
19 สิงหาคม 2548 23:57 น. - comment id 506122
กลอนกินจัยดดีนะอยากรู้จักนะ046255650เบอร์เราเอง ลดา
18 เมษายน 2549 12:36 น. - comment id 572269
ขอบพระคุณอาณพ(ที่หนูไม่เคยรู้ว่านามสกุลเดียวกัน) กลอนนี้เหมือนชีวิตจริงของหนูมาก แวะมาอ่านหลายครั้งแล้วค่ะ เป็นกำลังใจให้อาณพแต่งกลอนดีๆแบบนี้ต่อไปนะคะ วัชราภรณ์ วิฤทธิ์ชัย (แอน) ม่วงลาด จังหาร ร้อยเอ็ด