ฝังหัวใจข้าไว้...ณ..ชายฝังริมโขง น้ำโขงลึกคลื่นคลั่งน้ำหลังไหว โขดหินขาวคายหมอกเย้าหยอกไกว แกว่งดอกไม้หอมในธารคลื่นลม จารึกคำซากผิดหวังเหงาหงอยเศร้า จะดื่มด่ำค่ำเช้าเฝ้าเงาร่ม แดดทอดวงห่วงหาว่าตรอมตรม นี้ระทมร่วมทางนั้นร้างน้ำโขง ร้างชีวิตชีวาก็กว่าร้าง ระยะหนึ่งเส้นทางทางเริ่มหักเห ระยะหนึ่งแปรปรวนอยู่รวนเร เหมือนโลกทิ้งลาดเทท่องเวลา
ครูดอยไกลแสนไกล 27 ก.ค. 2548 19:37 น. - ID 79035 
1634
8
1
27 กรกฎาคม 2548 19:54 น. - comment id 496486
มีจ้าบอกซิว่า...............
28 กรกฎาคม 2548 10:31 น. - comment id 496677
เศร้าจัง จารึกไว้ในใจเธอคนนั้นไงคะ
28 กรกฎาคม 2548 12:56 น. - comment id 496781
หน้าส่วนตัว
เคยไปล่องแม่น้ำโขงหลายครั้งค่ะ
เสน่ห์สายน้ำ และ รอบๆ ชายฝั่ง งดงามนัก
มีอยู่ครั้งหนึ่ง ไปพักที่ริมโขง ที่ อ.เชียงคาน
เป็นช่วงหน้าฝนพอดี สายฝนที่ตกพรำๆ บนสายน้ำ
ให้ภาพ และ บรรยากาศที่สงบนัก...
แต่สำหรับคนที่กำลังเหงาๆ คงถึงกับร้องไห้เอาได้
กลอนที่เคยเขียนไว้อาจไม่เข้ากับเรื่องของคุณครูนัก
แต่ก็เป็นอีกจารึกที่เคยบันทึกไว้ค่ะ
อิงระเบียงเคียงสายริมชายโขง
สานใยโยงเชื่อมรอยสร้อยละหาน
ผ่านแดนสรวงรวงป่าชลาธาร
อภิบาลเวียงเชียงคานเนิ่นนานเนา
วสันต์เริ่มเพิ่มหยาดเพียงสาดสาย
อาบละลายคลายเหือดเคยเดือดเผา
เสียงกระทบยินแว่วผะแผ่วเบา
ชโลมเล้าเย้าหยอกไอหมอกจาง
สงบนิ่งอ้อยเอื่อยระเรื่อยไหล
โชยลมไหวไล้ละมุนไม่ครุ่นหมาง
มวลสายหยุดพุดซ้อนซ่อนริมทาง
ทาบเงาบางพะยอมพุ่มซุ้มบันได
ม้านั่งเก่าวางเคียงเฉลียงพัก
เปลญวนถักร้อยรัดเป็นมัดสาย
หน้าบันทึกเปิดกางไม่ห่างกาย
สีระบายลายเส้นคงในทรงจำ
................................................................................................
ลี่...ผู้มาเยือน
.
28 กรกฎาคม 2548 13:15 น. - comment id 496803
มี..อยู่...มั้ง...อิอิ... ***แวะมาทักทายครับผม
28 กรกฎาคม 2548 15:53 น. - comment id 496921
สาวขอนแก่นก็รักจริงหวังแต่งค่ะ ไม่เคยรักใครเล่น ๆซักที ครูดอยซำบายดีบ่อค่ะ มัทเคยไปเที่ยวน้ำโขง เลาะเลียบจากเลย ไปจนถึงนครพนม ลำโขงน้ำออกสีขุ่นเหลือง ไม่น่าเล่น แต่หากไปหน้าแล้ง คงมีน้ำใส ๆ ให้เห็นบ้าง แวะนอนตามวัดไปเรื่อย ๆ ค่ะ ด้วยไปกับขบวนแสวงบุญ ไปดูเขาแข่งเรือที่ท่าอุเทน อกหักดีกว่ารักไม่เป็นนะคะครูดอย อย่าคิดมากค่ะ
28 กรกฎาคม 2548 15:57 น. - comment id 496922
ขอบคุณครับ พี๋ใหญ่...บินเดี่ยว บินมาให้กำลังใจเป็นประจำ......พี่ครับ ผมอกหักอีกเลยครับ ขอบคุณครับ พี๋ลี่ ผู้มาเยือน กลอนพี่ผมประทับใจมาก.... ขอบคุณครับ พี๋เพียงพริ้วคนในฝัน ขอบใจจ้าสาวอุบล หากมีโอกาสมาเที่ยวถิ่นภูพานผมจะอาสานำเที่ยวบ้านเกิดที่หลวงพระบางนะครับ
28 กรกฎาคม 2548 16:09 น. - comment id 496929
อยากรู้จักน้องมัทจังเลยครับผมอกหักจนชาชิน....ชินกับความรู้สึกผิดหวังเป็นประจำ
28 กรกฎาคม 2548 16:54 น. - comment id 496956
ร้างชีวิตชีวาก็ว่าร้าง ระยะทางหมองไหม้ให้ใจหม่น แต่อย่างไรรู้ไว้ในใจตน ต้องพบใครสักคนมาสนใจ เพียงวันนี้วันหน้าอาจมาชิด แนบสนิทชิดใกล้ให้สดใส รอไปก่อนเถอะนะอย่าร้อนใจ สักวันหนึ่งฟ้าใสให้ใจสุขผู้หญิงที่รักจริง มีเยอะออกค่ะ อิอิ
28 กรกฎาคม 2548 17:01 น. - comment id 496958
กี่หลุมแล้วคะ ถึงได้บอกว่า อกหักจนชาชิน
30 กรกฎาคม 2548 11:50 น. - comment id 497536
ตั้งชื่อโดนใจม้ากมาก(เสียว)
31 กรกฎาคม 2548 11:23 น. - comment id 497843
บทกวีไพเราะมากครับ คุณครู สวัสดีครับคุณครูแวะมาทั้งที เอาเพลงนี้มาฝาก ถ้าได้ฟังจนชินแล้วก็ถือว่ากี้เอาเนื้อเพลงมาให้อ่านก็แล้วกันนะครับ คงเข้ากันกับชีวิตคุณครู ครูบนดอย หวีดหวิว วังเวงเพลงแห่ง พนา ที่อยู่ บนดอย เสียดฟ้า ยากหา ผู้ใด กรายกล้ำ เด็กตัว น้อยน้อย คอยแสง แห่ง อารยธรรม เพื่อส่อง เจือจุน หนุนนำ ให้ความรู้ ศิวิไลซ์ ดั่งแสง เรืองรอง ที่ส่องนภา ถึงจะ ไกลสูง เทียมฟ้า ความรัก เมตตา พาใกล้ ท่ามกลาง เด็กน้อย ภาพครู บนดอย ซึ้งใจ อุ้มโอบ ส่องชีวิตใหม่ เสริมค่า คนไทย เทียมกัน ครู บนดอย ดุจแสง หิ่งห้อย กลางป่า ขจัด ความมืด นานา สร้างเสริม ปัญญา คงมั่น ศรัทธา หน้าที่ พร้อมพลี สุขสารพัน เขาอยู่ อย่างผู้ สร้างสรรค์ สมคำ ของครู ผู้ให้ จากแสง เลือนลาง ระหว่าง ยอดดอย เริ่มส่อง ประกาย ใหญ่น้อย ความรู้ เรืองดอย น้อยใหญ่ แต่ครู บนดอย ผู้คอย สร้างสรรค์ ชาติไทย ยังต้อง ลำเค็ญ เข็ญใจ ขอได้ อุ้มชู ...ครูดอย แวะมาเยี่ยม ให้กำลังใจคุณครูครับ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
