โอ้อาลัยใจหามิวายแล้ว เหมือนดั่งแก้วพลัดตกอกข้าเอ๋ย กลุ้มฤดีข้านี้ยังไม่เคย สิ่งล่วงเลยข้านี้มีแต่ตรม เจ้าจากข้าจากไปเจ้าไม่คิด ข้าตรมจิตตรมเศร้าข้าขื่นขม ข้าเจ็บปวดเจ็บเจ็บร้าวใจระบม ข้ายอมตรมยอมเศร้าเฝ้ารอเอ็ง
24 กรกฎาคม 2548 18:50 น. - comment id 495156
เหมือนเข้าไปในบรรยากาศของ ขวัญกับเรียมเลยค่ะ แต่ขึ้นต้นเหมือนนิราศพระบาทนะคะ
24 กรกฎาคม 2548 21:29 น. - comment id 495191
เอ ตอนแรกเนี่ยก็ข้ากับเจ้าแต่ไหงทำไมมา จบด้วยเอ็งซะนี่ซิงงเลยละ
24 กรกฎาคม 2548 22:05 น. - comment id 495203
%2 ......ไม่รู้บทกลอนพาไป....หรือจาก.. .......เรื่องจริง.....ฃึ่งหนูเม๊นท์ยากมาก.. .......เรื่องอกหัก...เจ็บปวดใจนี่..... ......หนูเม๊นท์ไป.....ก็ขำไป... .....ก็หนูคนโสด....ไร้แฟน... ....imagine.....ว่าตัวเองเข้าใจ.. ......บางทีก็ดูทะแม่งๆๆ.. .....พี่ขา.....ถ้ารักแล้วเป็นทุกข์... .....ก็เลิกรัก.......เลิกรอเสีย... ........ถ้าเขาไม่รักเรา...เราก็ไม่รักเขา.. ........เราก็ไม่ต้องเจ็บ.....ต้องปวด... .......ถูกต้องนะคะ......ลาคะ... .