..๏ ยามที่ใจอ่อนแอยอมแพ้พ่าย สู้แทบตายยังไม่ถึงแม้กึ่งฝัน จะคาดหวังกำลังใจจากไหนกัน แต่ละวันหวาดผวาจนชาชิน แพ้กับแพ้ผ่านมาจนน่าเบื่อ หมดความเชื่อโรยแรงใจแหว่งวิ่น ปล่อยน้ำตาให้หยดรดผืนดิน เผื่อดื่มกินต่างน้ำคงหนำใจ กี่เจ็บช้ำซ้ำซากแทบอยากล้ม อกเฝื่อนขมกลับขืนว่ายืนไหว หวังแค่คอยปล่อยกาลล่วงผ่านไป ฟ้าคงใสอีกหนหลังฝนซา เคยมีรักให้รอก่อความหวัง ก่อนฝันพังพินาศจบปรารถนา เมื่อความจริงทุกแง่ตีแผ่มา ฉันมีค่าแค่ใบไม้...ใครก็เมิน ๚ะ๛
อัลมิตรา 19 ก.ค. 2548 11:54 น. - ID 78723 
2135
21
0
19 กรกฎาคม 2548 19:39 น. - comment id 489981
เพียงใบไม้ หนึ่งใบ ใช่ด้อยค่า ไร้ราคา อย่าตีค่า เพียงผิวเผิน ฝ่าลมฝน กลั่นแดดไอ ได้เผชิญ ยังดำเนิน ร่วงราลง คงผิวดิน
19 กรกฎาคม 2548 19:47 น. - comment id 493430
ใบไม้ทุกใบมีค่า หากสักคนจึงจะเห็น ใช่ทุกคนจะเห้น
19 กรกฎาคม 2548 12:06 น. - comment id 493478
แม้เป็นแค่ใบไม้ในกำมือ ก็ยังมีสิทธิ์ถือยือฉุดรั้ง ดีกว่าวางปล่อยไปในภวังค์ ไม่มีสักหนึ่งครั้งในกำมือใบไม้ในกำมือ คือสิ่งที่จับต้องได้ ถือว่าดีที่สุดแล้วนะค่ะ ในความรู้สึกของผู้หญิงไร้เงา เพราะในความจริง ต้นไม้ทั้งต้นเราจะเอามาไว้กับเราคงจะเป็นไปไม่ได้ เราไม่สามารถจะเก็บมันไว้กับเราได้ แต่ถ้าใบไม้ที่อยู่ในกำมือ เราสามารถทำอะไรกับมันก็ได้ จะเหมือนลูกไก่ในกำมือหรือเปล่าหนอ อิอิ (เอากำลังใจมากฝาก เอาความห่วงใยมากให้นะค่ะ อย่าเศร้าอย่าเสียใจ เป็นห่วง เป็นใยเสมอค่ะ)
19 กรกฎาคม 2548 13:09 น. - comment id 493490
ถึงจะเป็นแค่ใบไม้ แต่ความหมายก็อยู่ที่คนให้ค่า ถึงจะไม่ยิ่งใหญ่ในสายตา ก็ยังดีกว่า...ไม่อาจเป็นอะไร...ไร้ตัวตน ที่เสียใจมากเพราะคาดหวังมั๊งคะ (แต่ถ้าจะให้ไม่คาดหวังเลย...ก็คงกำลังบวชอยู่แน่ ๆ)
19 กรกฎาคม 2548 14:16 น. - comment id 493504
หนึ่งใบก็มีค่าคุณที่มี หนึ่งใจร้องไห้ไปทำไมหรือ หนึ่งจิตจากมิตรคนไกลนี้ มีให้หนึ่งใจรับไหมอัลมิตรา ใบไม้หนึ่งใบ....ย้อมจะมีความหมายเสมอจ๊ะอิม......ถ้าใบไม้ใบนั้นเกิดมาจากความรัก...จากต้นไม้ที่ยินดีให้ใบไม้จากไปเพื่อให้ต้นไม้คงอยู่ได้ด้วยตัวของต้นไม้เอง.....คิดถึงอิมนะ.........
19 กรกฎาคม 2548 14:51 น. - comment id 493519
อ่านไปใจเต้นตุบๆ กลัวใจจะสละการเต้นชะมัด... งานสวยจัง มีจังหวะ
19 กรกฎาคม 2548 16:54 น. - comment id 493578
ทุกสิ่งบนโลกใบนี้ ต่างมีคุณค่าในตัวเสมอ เพียงแต่ว่าใจของเธอ จะเสนอคุณค่าให้แทนสิ่งใด ใบไม้ที่ร่วงหล่นลงบนพื้น สร้างความสดชื่นคืนกลับไป เป็นปุ๋ยมากคุณประโยชน์กว่าสิ่งใด ให้ต้นไม้ได้เติบใหญ่เป็นร่มเงา *^_^* ....
19 กรกฎาคม 2548 17:08 น. - comment id 493588
ของจงสู้สร้างฝันอันยิ่งใหญ่ ฝ่าฟันไปตามทางอย่างเคยหวัง กำลังใจมากมายยังไหลหลั่ง เป็นพลังสร้างฝันอัลมิตรา........
19 กรกฎาคม 2548 17:38 น. - comment id 493603
คำปลอบโยน - - ไม่มีให้หรอกค่ะ - - มีแต่คำว่า - - เ ข้ า ใ จ - - และ - - เข้าใจ - - ในความรู้สึก. . .
19 กรกฎาคม 2548 18:18 น. - comment id 493623
ใบไม้ที่หล่น เอามาทำปุ๋ย เอามาทำไบไม้ใบบาง ทำเครื่องประดับของตกแต่งบ้าน เอามาทำยา เอามาทำอะไรได้เยอะแยะ
20 กรกฎาคม 2548 10:28 น. - comment id 493649
อ่านกลอนเจ้า ทำไม ถึงเศร้านัก คุณอิมควร หยุดพัก ก่อนได้ไหม เก็บร่างกาย หยุดคิด เรื่องมากมาย ก่อนจะสาย กายพัง ใจล้าลา อันความรัก มีอยู่ ทุกหนแห่ง แต่บางครั้ง ก็แกร่ง เกินไขว่คว้า บางครั้งหนี ก็ตาม เป็นเงามา บางครั้งเรา เมินหน้า ยังดื้อดึง บางครั้งเรา อยากได้ กลับไม่ได้ เหมือนหลอกให้ เราถลำ ทำถมึง เจ้าความรัก เล่นกล ทำคนตรึง ทำคนซึ้ง หลงไหล ใยกลับเมิน คิดถึงคุณอิมนะคะ นาน นานมาทักทายคงไม่ว่ากระไร ด้วยสุขภาพไม่ค่อยอำนวย อีกทั้งงานก็มากมายค่ะ
19 กรกฎาคม 2548 23:43 น. - comment id 493757
เรน..ปลอบพี่อัลมิ..ไม่เป็นด้วยดิคะ....เรนจะทำอย่างไรดี..
.. กี้เรน .. ก็คิดบทกลอนตั้งนาน.. เรน .. คิดไม่ออก ..ด้วยดิคะ ...
.. แต่ เรน.. ก็รู้ ..พี่อัลมิ เป็น..ผู้หญิงเก่ง.. ไม่มีใคร .. ทำร้าย พี่อัลมิได้..
.. อย่าสนใจ .. คนที่ทำร้าย.. หัวใจดิคะ .. มองไป.. บนฟ้า .. มีคนมากมาย.. ..อยากเป็นเพื่อน ..ของพี่อัลมิ..
.. เรน พูดจริง.. นะคะ ..
19 กรกฎาคม 2548 23:58 น. - comment id 493765
ยามที่ใจอ่อนแอเพราะแพ้พ่าย สู้แทบตายยังไม่ถึงแม้กึ่งฝัน คิดคาดหวังกำลังใจจากไหนกัน ดำรงชีพแต่ละวันให้มันชิน ให้มันแพ้แพ้แพ้แก้เบื่อบ้าง ถอดใจวางยอมทิ้งทุกสิ่งสิ้น ปล่อยน้ำตาไหลล้นบนพื้นดิน แล้วตักกินต่างน้ำจนหนำใจ อยากจะแค้นก็จงแค้นอย่าแค่นฝืน อยากจะล้มยิ่งหยัดยืนยิ่งขื่นไห้ เพราะว่าต่างจึงแตกแปลกอะไร เมื่อฝนซาฟ้าใหม่ก็กลับมา เกิดเป็นคนมิใช่เป็นใบไม้ ล้มแล้วลุกยืนใหม่จึงมีค่า สู้กระแสสายธารกาลเวลา ขอเพียงกล้าในวิถีที่เธอเป็น
20 กรกฎาคม 2548 00:46 น. - comment id 493781
สวยงามจริงๆ ค่ะ
20 กรกฎาคม 2548 07:37 น. - comment id 493822
.......@ เรารักใบไม้......เข้มแข็งนะ...เป็นกำลังใจให้อัลมิตรานะ
20 กรกฎาคม 2548 08:01 น. - comment id 493830
ขอให้ความรักเป็นดั่งต้นไม้...งอกงาม...ต้องเลี้ยงต้องดูให้น้ำ...แม้นดอกใบกิ่งเสียหักลง..งอกเสริมเติบโต...รักเป็นดั่งต้นไม้.... .........ขอจงกล้าก้าว....ส่งมือมาซิ... .
20 กรกฎาคม 2548 13:06 น. - comment id 493951
ใบไม้โรยล่วงแรงลม ลอยลงซบซม ดินซึมซับน้ำกร่ำไอ หมอกม่านครอบคลุมกลุ่มใบ นิ่งหยุดกวัดไกว ลากิ่งทิ้งใบกระจาย ร่างใกล้แตกแยกทำลาย อยู่อย่างซังตาย เหมือนไม้ใกล้ม้วยด้วยลม วันคืนเคยชื่นเคยชม เคยดอมเคยดม กลับต้องอำลาอาลัย ไม่คิดถึงบ้างอย่างไร หากยังเดียวดาย หวนมาให้ปรับรับขวัญ
20 กรกฎาคม 2548 14:03 น. - comment id 493992
คุณผู้หญิงไร้เงา .. เราเป็นเพียงใบไม้ในกำมือ ที่ใบหลุดขั้วจากต้น รอวันที่จะสลายกลายเป็นธุลี คุณค่าใดจะพึงมี คุณค่าใดจะพอให้บางใครปรารถนา .. ไม่มีเลย คุณละอองน้ำ .. ใบไม้ที่แห้งกรอบ จะมีคุณค่าได้อย่างไร ตราบเท่าที่ใบไม้นั้นยังสดอยู่ จึงจะมีคุณค่า คุณแก้วนิดา .. หนึ่งหัวใจดวงนี้เท่าที่เห็น ยังคงซ่อนบาดแผลไม้อยู่เสมอ ค่ะ ใบไม้ร่วงเพียงหนึ่งใบ เพื่อให้ต้นไม้นั้นยังคงอยู่ ใบไม้นั้นก็พร้อมพลีเสมอ คุณแทนคุณแทนไท .. แต่หัวใจของผู้เขียน ละลายไปเสียแล้ว .. คุณทะเลใจ .. หากใบปลิดปลิวลงผืนดิน อาจมีเศษค่าบ้าง แต่หากใบกลายเป็นผงธุลีไปเสียก่อน จะมีคุณค่าอันใด คุณสลักเสลา .. ฝันที่เป็นเพียงความฝัน บางใครเคยบอกว่าไม่อาจทำร้ายเราได้ แต่ตอนนี้ คำว่าทำร้าย ยังสาหัสน้อยไป คุณผู้หญิงช่างฝัน .. ค่ะ คำปลอบโยนใด ก็ไม่อาจทำให้น้ำตาเหือดแห้งได้ ขอบคุณที่เข้าใจค่ะ ไอซ์ .. ต้นไม้หัวใจ จะดูแลเป็นอย่างดี คุณซอนย่า .. ร่วงลงพื้นแล้วหนอรอวันดับ ชีพหนึ่งลับอีกชีพฟื้นชื่นไสว อัลมิตราช่างอาภัพยับเยินใจ เทียบตัวเองดั่งใบไม้ไม่คู่ควร คุณลอยไปในสายลม .. ค่ะ หวังว่าจะมีผู้เห็นบ้าง น้องเรน .. ไม่มีใครทำร้ายพี่อัลฯได้หรอก นอกเสียจากหัวใจของพี่อัลฯเอง อดทนเท่านั้น คือสิ่งที่พี่อัลฯ ยิ่งต้องอดทน คุณม้าลาย .. ทุกข์ที่มันสาหัสเพราะศรัทธา กับปัญหาย่ำแย่เกินแก้ไข ฝันวันพรุ่งกลับจางเหมือนห่างไกล สิ่งเหลือไว้มั่นคงความทรงจำ จำแพ้พ่ายอีกคราเวลานี้ ขอปล่อยวางรักที่ฤดีถลำ สาแก่ใจตัวตนคนรักทำ จึงเพ้อพร่ำถึงเหตุให้เวทนา เทียบเรือใบลำน้อยลอยเคว้งคว้าง แล้วอับปางดวงจินต์สิ้นวาสนา เทียบใบไม้หลุดลอยด้อยราคา รอเวลาดับสูญกับมูลดิน เกิดเป็นอัลมิตราอกข้าเอ๋ย ไม่รู้เลยอีกกี่คราจะสูญสิ้น ทุกข์มากมายกระหน่ำย่ำจนชิน ตราบชีวินยังอยู่คู่กับกรรม คุณภาวิดา .. ขอบคุณค่ะ คุณทำมะชาด .. ใบไม้ที่แห้งกรอบ ฤๅจะมีผู้ใดสนใจ คุณบินเดี่ยวหมื่นลี้ .. อัลมิตราเองเคยเทียบความรักกับต้นไม้เช่นกัน ต้นไม้ที่ต้องดูแลเอาใจใส่ ดังนั้น อัลมิตราถือว่า การที่ปลิดขั้วใบออกมา นั่นคือเจตนาที่ต้องการให้เป็นไป สภาพของใบไม้ที่หลุดขั้ว จะร่ำร้องเพื่อสิ่งใดอีก คุณมัดหมี่ .. หัวใจเราอ่อนล้ามานานแล้ว ปราศวี่แววผู้จะมาเยียวยาให้ พบแต่ทุกข์เป็นเพื่อนเยือนหัวใจ อดทนไปมิบ่นคนอย่างเรา คุณฤกษ์ .. จนกว่าลมจะพัดหวน ค่ะ มิตรภาพตราบสิ้นฟ้า
20 กรกฎาคม 2548 15:02 น. - comment id 494026
ลอยใจไปกับใบไม้ ทิ้งรักไปกับความอ้างว้าง ไปคนละทิศละทาง หวังว่าความห่างทำให้รักกัน หวังความคิดถึงคงบรรจบ ไม่ต้องรบด้วยสายตาหยามหยัน ห่างกันไป ไกลออกไปทุกวัน กี่พันวัน เดือน ปี เราหนีใจ รู้ทั้งรู้ ทำไม่รู้ เคยรักอยู่กลับหนีไปหนไหน ทั้งรัก รู้ว่ารัก ต่างจิตใจ ให้กันได้ เพียงต้องไป ไกลทุกที หวังว่าใบรัก จะพัดหวน เหมือนโซ่ตรวนความคิดถึงที่เต้นถี่ จะกลับคืนกลับมาที่ตรงนี้ ใต้ต้นรักสลักใจสองเราฯ
20 กรกฎาคม 2548 16:37 น. - comment id 494092
คุณนิติ .. เพียงใบไม้ใบหนึ่งซึ่งไร้ค่า ล่วงหล่นมาถมดินดั่งสิ้นสูญ ฤๅจะคงความหมายใดให้อาดูร เหลือซากมูลอนาถธาตุธุลี
22 กรกฎาคม 2548 16:38 น. - comment id 494705
"จงให้ความสำคัญต่อเสียงร้องเรียก\" ชา(ใบไม้) เขียว โมชิ :]
22 กรกฎาคม 2548 20:55 น. - comment id 494752
คุณลักษมณ์ .. ฟังสิ แล้วจะรู้ว่า สำเนียงใดที่พร่ำจากใจให้ได้ยิน
23 กรกฎาคม 2548 23:03 น. - comment id 495034
ใบไม้เอยอย่าเศร้า.....................โศกไป เดี๋ยวเถอะกิ่งเกิ่งอะไร..............ร่วงเกลี้ยง มีค่าต่อหนอนไง....................งับงับ แหะแหะ หากหมดใบคงเดี้ยง...............ด่าวดิ้นแดยัน
23 กรกฎาคม 2548 23:12 น. - comment id 495035
ใบไม้เอยอย่าเศร้า....................โศกไป เดี๋ยวเถอะกิ่งเกิ่งอะไร.............ร่วงเกลี้ยง มีค่าต่อหนอนไง...................งับงับ แหะแหะ หากหมดใบคงเดี้ยง..............ด่าวดิ้นแดยัน
25 กรกฎาคม 2548 08:20 น. - comment id 495265
คุณหนอนดุ๊กดิ๊ก .. ใบไม้เอนปลดเศร้า............เถิดหนอ หากแต่น้ำตาคลอ................หม่นไหม้ ยากกว่ายากเพียรขอ...........นาเพื่อน ปล่อยเถอะเราอยากไห้........เพื่อซ้ำทุกข์โหม มิตรภาพตราบสิ้นฟ้า ..
25 กรกฎาคม 2548 18:41 น. - comment id 495524
ซ้ำทุกข์โหมกี่ไห้.......................กี่ไห จึงจักสาแก่ใจ........................แก่แจ้ง เผาโศกรักด้วยไฟ............ด้วยใฝ่ รักเอย นะนะซับเนตรแห้ง..........ซับให้เห็นหวาน
25 กรกฎาคม 2548 21:43 น. - comment id 495566
คุณหนอนดุ๊กดิ๊ก .. ดับรักคงชีพม้วย..............ดับตาม ดับโศกเพียงชั่วยาม........สุดไห้ ดับพิศวาสลาม.................ยิ่งดับ ยากแฮ ดับอื่นอาจดับได้..............ดับสิ้นสาบสูญ
27 กรกฎาคม 2548 06:38 น. - comment id 496150
จุดรักชักชีพฟื้น..............ฟูสวรรค์ จุดโศกปิดจุดกัน.............สกัดไว้ จุดพิศวาสจันทร์.............แจ่มสว่าง ไสวเอย จุดอื่นฤๅจักไร้................รักร้อยเรียงประสาน
27 กรกฎาคม 2548 16:29 น. - comment id 496424
จุดรักฤๅจักฟื้น.........ฟูสวรรค์ จุดโศกฤาปิดกั้น.......สลดไว้ จุดดาษดื่นร้อยพัน....ฤๅสกัด สวาทเอย จุดจุดจุดบ้างไร้.........โจทย์สร้างเพื่อผวน
28 กรกฎาคม 2548 16:14 น. - comment id 496932
จุดรักบรรเจิดด้วย...........ดวงใจ เอิบซ่านกำซาบไอ............อิ่มรื้น สวรรค์ที่อกใช่ใน............นัยอื่น จุดรักจึ่งฟูฟื้น.................เฟื่องฟ้าทรวงสวรรค์
29 กรกฎาคม 2548 09:18 น. - comment id 497178
คุณหนอนฯ.. บาทสุดท้ายนี่ .. เหมือนได้กลิ่นอายอะไรบางอย่างที่ลอยมาจากอาศรมชาวโคลง :) รักฤๅจะซาบซึ้ง............ถึงสวรรค์ แค่กึ่งซึ่งรำพัน..............สะกิดถ้อย อาจเฝ้าแต่รอวัน...........ประสพสุข เพียงเริ่มก็ต่ำต้อย.........ยากคว้าไขว่สรวง
29 กรกฎาคม 2548 22:22 น. - comment id 497430
ไยจึ่งต้องต่ำต้อย................ตีตน แม่เอย ราชินีกลอนกล..................เกริกก้อง หลายใครต่างดิ้นรน..........รอเมต ตาเอย อีกมากอาจคอยจ้อง............จีบแม้ใจถึง
4 สิงหาคม 2548 10:37 น. - comment id 499520
คุณหนอนดุ๊กดิ๊ก.. เตือนตนว่าต่ำต้อย.........ยิ่งนัก เตือนสติว่าไร้ศักดิ์.........เทียบแม้ เตือนใจว่าหนึ่งภักดิ์.......เริ่มสั่น คลอนนา เตือนกว่าเตือนสิ่งแท้.....อาจฉ้อเชือดเฉือน
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
