อุปสรรคนั่นหรือคือความห่าง เรารักกันบ่หมางแต่ฉันเหงา ดังชีวิตทุกข์หม่นปนสีเทา อยู่กับเงาเร่ร้างอย่างเดียวดาย ฝากคำพูดใส่ซองปิดแสตมป์ ไหลจากตาลงแก้มเปื้อนจดหมาย ความลิขิตขีดแนบว่าแทบวาย เหงามิคลายถอนใจไอละออง ความคะนึงคือทุกข์ชนิดหนึ่ง จับใจขึงโบยตีฤดีหมอง อยู่ทางนั้นหวั่นใครคว้าไปครอง ใจล่องล่องละเมอเธอคนดี อยู่ต่างแดนเมืองไกลให้ระวัง พวกฝรั่งเขาห้ำทำผิดผี อยู่ผิดขั้วแผกรีตประเพณี เกินกว่าพี่ไกลแท้จะแชเชือน จดหมายส่งเป็นร้อยคอยนั่งนับ เธอกำชับว่ารักยังคงเหมือน ไม่เปลี่ยนแปลงแห่งรักอยากย้ำเตือน มิลาเลือนลอยร้างจากจางไป ข้อความส่งถึงกันต่างยังรัก ยังใฝ่ฝักถึงกันรู้ว่าใช่ ระยะทางห่างนั้นปัญหาใจ จึงอาลัยเปลี่ยวเพ้อละเมอครวญ
ดาวอังคาs 14 ก.ค. 2548 22:33 น. - ID 78570 
1094
15
0
14 กรกฎาคม 2548 22:56 น. - comment id 491683
อ้อ คนไกลสุดปลายฟ้า น่าสงสาร นั่งนับจดหมาย เฮ้อ เรารักกัน แต่ฉานเหงา ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
14 กรกฎาคม 2548 23:00 น. - comment id 491686
เรารักกันเธอบอกฉันนั้นแบบนี้ แต่ทำไมทุกนาทีฉันนี้เหงา หรือว่ารักที่มีของสองเรา เป็นแค่เงาในชีวิตที่คิดไป เหมือนดั่งพูดยามสายลมชมพัดผ่าน พอตระการดอกไม้บานแล้วก็ไหว ไม่มีสิทธิ์สดชื่นระรื่นใจ เหมือนดั่งใครรักเราจึงเหงาจังมาตามโจทก์เหมือนกัน แต่เอ โจทก์อย่างนี้ จำเลยจะมีไหมนะ อิอิ
15 กรกฎาคม 2548 00:54 น. - comment id 491773
จากตรงนี้ที่เคยเห็นว่ามีเธอยู่ทุกวัน จากที่ฉันไม่เคยเหงาชีวิตก็พลันเปลี่ยนไป เมื่อคนเคยรักกัน วันนี้อยู่แสนไกล มีบางอย่างหายไปจากความคุ้นเคย ผ่านถนนที่เราเคยจูงมือเกี่ยวก้อยเดิน ไม่บังเอิญถ้าจะเหงาเวลาที่หยุดเหลียวมอง อยากบอกเธอคิดถึงจัง อยากให้รู้ใจทุกห้อง มันร้องเรียกเธอให้กลับมา (**) ด้วยความคิดถึง ด้วยใจที่ยังรัก ด้วยความรู้สึกที่ยากจะอธิบาย ทะเลก็ดูเหงา ภูเขาก็เดียวดาย อยู่ไหนก็เหงาได้ ถ้าไม่มีเธอซักคน อย่าไปคิดว่าเธอนั้นพึ่งได้ลาจากไปไม่นาน ทำไมฉันจึงต้องเหงาซะจนมากมายก่ายกอง อยากบอกเธอคิดถึงจัง อยากให้รู้ใจทุกห้อง มันร้องเรียกเธอให้กลับมา (**) อยู่ไหนก็เหงาได้เพราะใจมันคิดถึงเธอ เป็นเพลงที่ชอบมากค่ะ แต่ไม่ได้ฟังมานานแล้ว จำมาผิดๆ ถูกๆ เฮ้อตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ ฟังแล้วก็เหงาดี เหงาเข้าไส้เลยพี่ เพลงของคุณเสถียรนี่หนูได้ฟังไม่กี่เพลงเองมั้ง สองหรือสามเพลง
15 กรกฎาคม 2548 06:55 น. - comment id 491798
พี่หน่อง .... เอมเคยมีจดหมายนับร้อยคอยการส่ง แต่ตอนนี้เอมทำลายไปแล้วเพราะว่า .. เอามาอ่านก็เออ ... แบบว่ามัน ... อ่ะ ๆ ไม่พูดต่อเดี๋ยวโดนพี่หน่องตืบ คริ คริ อ่านแล้วก็เหงาอ่ะจ๊ะพี่หน่อง ..
15 กรกฎาคม 2548 07:54 น. - comment id 491804
น่ารักเนอะนั่งนับจดหมาย
15 กรกฎาคม 2548 10:22 น. - comment id 491843
เจอแต่จดหมายผิดซองอ่ะนะรอซีดีที่ประสงค์ส่งมาให้ รอด้วยใจจดจ่อรอความหวัง รอแล้วรอรอเธอเก้อลำพัง รอกี่ครั้งกี่หนก็ทนรอ รอๆๆๆๆๆๆๆ
15 กรกฎาคม 2548 11:17 น. - comment id 491882
ทำอาไรกาน สองคนนี้.....
15 กรกฎาคม 2548 12:12 น. - comment id 491915
ยังดีนะจ๊ะดาวอังคารที่ยังมีจดหมายเขียนถึงแทนใจบอกถึงความห่วงใยถึงแม้ว่าจะไกลกันเป็นโจทย์......
15 กรกฎาคม 2548 12:18 น. - comment id 491923
นั่นซินะ อยู่คนเดียวไม่ยักกะเหงา แต่พอหัวใจมีรัก ทำไมถึงได้เหงา.. เ ห ง า ไ ด้ เ ห ง า ดี . .
15 กรกฎาคม 2548 13:09 น. - comment id 491975
อ่านดูแล้วเกือบเชื่อแน๊ะ คนอย่างอังคารหรือจะเหงา
แก้วประเสริฐ.
15 กรกฎาคม 2548 14:38 น. - comment id 492025
เฮ้อ..อยู่ที่ไหนก็เหงาได้นะ ว่ามะท่านหน่อง
15 กรกฎาคม 2548 17:31 น. - comment id 492108
คนรุ่นนี้ ยังเขียนจดหมายเป็นอีกเหรอ น้องเอ๊ย พี่มีจดหมายเก่าอยู่เป็นร้อยฉบับนะ เขียนถึงกันบ่อยมาก ชอบพอกัน ฝากรักกัน ไม่เคยเห็นหน้านะ สมัยก่อนเขาเรียก penpal น่ะ จนเวลาผ่านไปเกือบสองปี เจอกันมันไม่ยักกะใช่ว่ะ นั่นแหละ internet ยุคก่อน กี่ยุคกี่สมัย วิธีการจะเปลี่ยนไปยังไง ตัวอักษร ก็สื่อได้เพียงส่วนหนึ่ง ไม่เหมือนความสัมพันธ์แบบตัวเป็น ๆ เหมือนคืนนั้นนะ หน่อง อิ อิ อิ (หูยยย มีคนค้อนหรือเปล่าหว่า)
16 กรกฎาคม 2548 01:46 น. - comment id 492220
@ ก็ตั้งชื่อเรื่องกันมาคนละเรื่องตามหนังสือที่ตัวเองมีน่ะฮะ ของผมเรื่อง ห่างหนึ่งก้าวรักเราเท่าเดิม ของคุณอ้อยเรื่อง เรารักกันแต่ฉันเหงา มีแค่นี้เป็นโจทย์ แล้วนัดกันมาโพสต์ ดูความคิดกันว่าใครจะตีโจทย์ไปในแนวไหน @คุณอ้อย คิดได้วันก่อนโพสต์วันเดียวเอง โจทย์อะไร ยากชะมัด @ตูน ดึกแย้ว ไม่ตอบเป็นกลอนนะ ขอบคุงมาก มีจำเลยมาชี้ตัวบานเลย อิอิ @คุณยังเยาว์ อ่า ไม่เคยฟังเลยฮะ ปล่อยใจไปกับเสียงเพลง จะร้องไห้หรือไม่ก็ตามแต่ใจ แล้วก็กลับมาสู่ปกตินะจ๊ะ พี่มอบเพลงนี้ให้อ่านเล่นละกันนะ ของผู้ชายที่ชื่อ เคียส จ้า ฉันเคยท้อแท้อ่อนแอในหัวใจ หยุดคิดถึงวันใหม่ จนใจฉันเสื่อมโทรม ฉันเคยสิ้นหวัง สิ้นพลังไร้สุขสม หมกมุ่นกับความช้ำตรม ขื่นขมจนดูหน้าอาย ** แต่นี้ต่อไป (ไปต่อไปไป) ฉันจะไม่หวั่นไหว (ฉันจะไม่หวั่นไหว) แต่นี้ต่อไป (ไปต่อไปไป) ฉันจะไม่อ่อนแอ จะไม่ท้อแท้ จะดูแลตัวเองให้ดี จะเพิ่มพลังให้กับจิตใจ จะคิดและทำวันใหม่ ให้ดีกว่าเดิม จะอยู่จะทนซ่อมแซมเพิ่มเติม ปรับปรุงสร้างเสริมความคิดสิ่งดีๆ จะเพิ่มพลังให้กับจิตใจ ปรับปรุงหัวใจให้ยิ่งใหญ่สุดทรวง จะมีความรักให้สรรพสิ่งทั้งปวง แม้เวลาเลยล่วงจะไม่ท้อเลย ฉันเคยท้อแท้อ่อนแอในหัวใจ ถึงวันนี้วันใหม่ ฉันจะไม่เหมือนเดิม ฉันเคยสิ้นหวัง สิ้นพลังสร้างเสริม วันนี้จะไม่เหมือนเดิม ฉันขอเริ่มใหม่อีกหน (ซ้ำ) ** (ฉันจะไม่ท้อเลย) @ทะเอมใจ เป็นวิธีการที่โง่ แต่พี่ก็แนะนำให้ทำนะ หรือไม่ก็เก็บมันใส่กล่อง แพนโดร่า ล็อคกุญแจเอาไว้ @กานต์พลิ้ว โทรมันแพง อีเมล์มันไม่ซึ้ง จดหมายแหล่ะ ดูด้วยคนทางโน้นยัง ขยันคะนึงหาเราอยู่หรือเปล่า @เจ๊อุ๊ ถ้านานเกินเหตุ จะลองส่งซ้ำดูนะจ๊ะ @คุณเมา ก็ที่จั่วหัวไว้น่ะ คุณเมา @เจ๊จิ๋ง โจทย์ตามที่จั่วหัวไว้น่ะฮะ คุณดา ขอบคุณฮะ @ผู้เหมียวช่างฝัน ถูกต้องนะคร๊าบบบบบบ เล่นกะหัวใจตัวเอง เสร็จทุกราย @ป๋าแก้ว อิอิ อย่าเชื่อนะครับ @คุณเดี่ยวฯ ใกล้กัน รักกันน่ะไม่เหงาหรอก ใกล้กัน แล้วมันชาเย็นก็เหงาได้นะฮะท่าน เอ้อ @เจ๊จิ๋ง ไม่ทันนัดบอดแบบจดหมายอ่ะฮะ เคยแต่ทางเน็ท อิอิ มาเล่าความหลังให้ฟังน่าสนใจดีครับ แหมแล้วทิ้งจบไว้ซะหยาดเยิ้มเลยนะฮะ อิอิ
16 กรกฎาคม 2548 08:50 น. - comment id 492249
มาเยี่ยมหน่องทีไร... หน่องเก็บปักกวาดล้างเช็ดถูแล้วทุกที สิน่า.. แต่ไม่เป็นไร เพราะคิดว่าเป็นคนกันเอง จึงเดินเรื่อยเปื่อยมาเรื่อย... ชอบอ่านงานทำนองนี้ของหน่องเหมือนกันนะ... เพราะคิดว่าทุกคนต้องมีหลายอารมณ์ ไง... วันหน้าของแบบสามเส้าบ้างนะ ประมาณอีกคนก็หวาน... อีกคนก็ซึ้ง มันเลือกไม่ได้น่ะ... แล้วจะเตรียมรางวัลไว้ให้จ้ะ... คิดถึงนะ... สวัสดีค่ะ
16 กรกฎาคม 2548 11:25 น. - comment id 492289
จดหมายบรรยายรัก
16 กรกฎาคม 2548 14:25 น. - comment id 492402
เดี๋ยวนี้.....จดหมายส่งถึง....ดาวอังคาร....แล้วรึคะ......
17 กรกฎาคม 2548 14:25 น. - comment id 492720
@พี่ปราย ไม่เป็นไรครับ ยินดีต้อนรับเสมอครับ ใช่แล้วคนกันเอง นะพี่ปรายนะ อุตสาห์รักษาอิมเมจว่าไม่เป็นคนเจ้าชู้แล้วนะ 5555 เดี๋ยวสะบัดลายซะเลยนี่ เพราะอยากได้รางวัล 5555 สวัสดีฮะ @คุณคิมฯ ถ้านับใบทวงหนี้ น่าจะมีเยอะกว่า จม. นะ เหอ ๆ @คุณสลักเสลา 5555555 ลิขิตมาแบบคลื่นไมโครเวฟไงฮะ อิอิ เฉียด ๆ ความเร็วแสง ถึงอยู่แล้น
19 กรกฎาคม 2548 18:30 น. - comment id 493634
อื้อ...หรอๆๆๆ
3 สิงหาคม 2548 12:48 น. - comment id 499054
ชอบชื่อหนังสือเล่มนี้ค่ะ แล้วย้อนมาอ่าน .............. ไม่ดีเลยเนอะ ถ้าการรักกัน มีฝ่ายหนึ่งฝ่ายใดต้องเหงา วาเดาเอาว่า ฝ่ายที่เหงา คงต้องเป็นฝ่ายที่รักมากกว่า...... พี่หน่องเคยได้ยินมั้ย ประโยคที่ว่า \"ความรักมันแปรผกผันกับกฎของฟิสิกส์ เพราะว่ายิ่งเราทุ่มเทให้ความรักมากเท่าไหร่ เราจะได้คืนกลับมาในสัดส่วนที่ตรงข้ามกัน\" วาโค-ตร ชอบเลย
3 สิงหาคม 2548 12:50 น. - comment id 499056
แอบเห็นกลอน...บทก่อนหน้า... (ห่างหนึ่งก้าว..) เลยแอบสงสัยว่า..... ชอบนักเขียนคนนี้หรือพี่ \"พึงเนตร อติแพทย์\" วาก็อ่านงานเค้านะ ซึ้งดี
3 สิงหาคม 2548 22:25 น. - comment id 499312
อ้าว มาอยู่นี่เอง มีอีกกฏนึงนะ \"การแปรผันตาม\" อย่าเอาความรักมาปะปนเรื่องแบบนี้ซิ่ ความรักยิ่งใหญ่เสมอ ใช่ชื่อหนังสือคนละเล่มกะคุณอ้อย นัดกันไปเขียน นัดกันลง ดูมุมใครมุมมัน แต่เรื่องห่ง 1 ก้าวของพี่น่ะ พี่ยังไม่รู้เลยใครเขียน ไม่เคยเปิดอ่านสักหน้า อ่านไม่ลงอ่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
