รอยหม่นหมองรับรู้.........ข้างใน ช้ำจิตจึงสงสัย.................ทุกครั้ง เมื่อมีรักคราวใด............หายห่าง ยื้อยุดฉุดเหนี่ยวรั้ง...........กลับคว้าขื่นขม อยากปลูกต้นรักไว้..........ชื่นชม หมั่นประคบประหงม.......ค่ำเช้า หวังไว้ว่าภิรมย์................สมจิต แต่ก็มาหมองเศร้า...........พลาดพลั้งสุดเหงา อาศัยใบต้นโศก................หลบเงา กลัวถูกแดดแผดเผา..........เหี่ยวแห้ง ความร้อนรุ่มคงบรรเทา......คิดว่า ยืนทนงทนแล้ง..................อยู่ได้นานวัน ฉันหลงลืมแล้วว่า...............ถ้าหาก ต้นรักจักหยั่งราก...............ฝากใต้ ร่มเงา หวังเติบใหญ่คงยาก...........ยืนอยู่ ก้านกิ่งบดบังไห้................หมดสิ้นความงาม นิยามที่ว่าไว้.....................กล่าวขาน มีแต่ความร้าวราน.............ท่วมท้น รักโศกยากผสาน...............เป็นหนึ่ง คงผลิดอกเมื่อออกพ้น........ร่มต้นโศกา
เรไร 12 ก.ค. 2548 12:50 น. - ID 78474 
1401
9
0
12 กรกฎาคม 2548 13:08 น. - comment id 490842
..๏ เงาโศกแผ่ปกครึ้ม..........คราวคืน ลมพัดผ่านดังขืน..................กิ่งไว้ โยกคลอนอ่อนเอนฝืน..........ใบระบัด จนดอกร่วงโลมไล้................ภาคพื้นธรณี ๚ ..๏ วิเวกอีกว้าเหว่................เดียวดาย ยามดอกโศกเรี่ยราย............เกลื่อนต้น เพียงซากเหี่ยวเกินหมาย......ดอมกลิ่น ให้หม่นหมองเกินพ้น............โศกเศร้าแสบทรวง ๚ ..๏ ลมพัดกรายผ่ายพริ้ว........ปลิวไสว ก้านกิ่งกวัดแกว่งไกว............โยกย้าย โอ้อกคร่ำครวญใด.................เกินกล่าว ยามโศกเยือนโศกคล้าย........ยิ่งย้ำความขม ๚ ..๏ หมายหอมดอมเด็ดให้.......คลายตรม ไยมิอาจต้านลม......................ลอบย้ำ ฤๅดอกโศกหลงชม.................พระพายแผ่ว ยามหมดกลิ่นดอกช้ำ..............ร่วงพื้นลำพัง ๚ ..๏ พักพิงอิงร่มไม้-...............โศกศัลย์ คงร่ายโคลงรำพัน.................โศลกใว้ อกขมขื่นเกินบรร-................เทาหม่น- หมองนา ขอซบนอนซมใต้...................กิ่งก้านอันครึ้ม บารนี ๚ะ๛
12 กรกฎาคม 2548 13:26 น. - comment id 490851
หน้าส่วนตัว
...........@ ....-๐- ต้นรักคงมิอาจเติบโต ภายใต้ร่มเงา..ต้นโศก...-๐-
........คุณเรไร เรรายยย....ก้อโค่นต้นโศกทิ้งดิ....ฟังทิ้งให้ราบเรียบ....ต้นรักจะได้เติบโตไม่มีเงาอะไรมาบัง.....ไปหล่ะ ...หลบก่อนที่ต้นโศกล้มมาทับแย่เลย....!!
กำลังใจมาฝาก....สองแบนเองนะ ..
12 กรกฎาคม 2548 14:12 น. - comment id 490857
ไม่นึกเลยว่าเพื่อนเราจะขมขื่นถึงเพียงนี้... โอ้! จำมาจากโฆษณา เติมเงินเข้าไว้ สายใยผูกพัน..น่ะลุงจ๋า ...
12 กรกฎาคม 2548 13:51 น. - comment id 490859
เงาโศกร่มโศกเศร้า โศกา ครั้งโศกผลิดอกใบมา โศกล้น ครั้นโศกร่วงโรยรา จักหมด...โศกฤา หวังวันหน้าโศกพ้น สิ้นร่ม...โศกนา
12 กรกฎาคม 2548 13:54 น. - comment id 490863
โศกนี้ท่านได้แต่...........ใดมา
12 กรกฎาคม 2548 15:14 น. - comment id 490876
ถ้ามีเพียงต้นโศก ความโศกคงหยุดอยู่แค่นี้ แต่ถ้าดอกโศกบานเมื่อไหร่ ผลผลิตคงจะปลิวตามลมและทำให้เกิดต้นโศกเพิ่มขึ้นมาอีก ทางทีดีเอมว่า ตัดต้นโศกต้นนี้ทิ้งดีกว่านะพี่ต่อ
12 กรกฎาคม 2548 15:42 น. - comment id 490884
ฉันถลงลืมแล้วว่า...............ถ้าหาก ต้นรักจักหยั่งราก...............ฝากใต้ ร่มเงา หวังเติบใหญ่คงยาก...........ยืนอยู่ ก้านกิ่งบดบังไห้................หมดสิ้นความงาม เรียนคุณเรไร ด้วยความด้อยปัญญาของดิฉัน จึงอยากให้คุณกรุณาอธิบายความหมายของคำว่า \"ถลง\" เพื่อจะได้เกิดความกระจ่างแจ้งแด่มิตรรักนักกลอนค่ะ....
12 กรกฎาคม 2548 15:55 น. - comment id 490889
หากดิฉันจำไม่ โคลงสี่สุภาพในวรรคที่สอง มีลักษณะบังคับเป็น กก่กกก.........ก่ก้ แต่ในบรรทัดที่ 2 ของคุณ ต้นรักจักหยั่งราก...............ฝากใต้ ร่มเงา มีคำสร้อยเพิ่มมาอีก ซึ่งดิฉันไม่ทราบว่าด้วยเหตุอันใด อยากรู้จังค่ะช่วยอธิบายด้วย (ปล.เพราะใยไหมเองยังเขียนโคลงไม่ได้เรื่องน่ะค่ะ เลยอยากทราบคำอธิบาย) ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ...
12 กรกฎาคม 2548 16:56 น. - comment id 490899
คุณ อัลมิตรา ผมจำมิได้ว่าคำนี้ ท่านผู้ใดคือผู้เขียน ต้นโพธิ์ ต้นไทร คงมิอาจเติบโตได้ ใต้ร่มเงาของกันและกัน คุณ ทำมะชาด หากโค่นมันลงไปได้ง่าย ชีวิตจะมาความหมายใด? คุณ poet_p สวัสดีครับ ขอบคุณสำหรับโคลงครับ คุณ บินเดี่ยว โศกนี้ท่านได้แต่...........ใดมา ตั้งแต่หนหลังพา.............หม่นเศร้า แม้นล่วงผ่านวันเวลา.....นานเนิ่น ยังติดตามรุมเร้า.............ยากแท้จักลืม ป้ากุ้ง บางทีมันก็มีบ้างแหละป้า พอดีผมใช้ส้มเน่านะ เลยไม่ได้ดู อิอิอิ คุณ ทะเลใจ ดอกรักบานในใจคนทั้งโลก แต่ดอกโศกบานในหัวใจฉัน คุณ ใยไหม ขอโทษทีครับพิมพ์ผิด แล้วสร้อยที่ว่า เป็นโคลงเคลงนะครับ อย่าคิดมาก อย่ายึดติดกับรูปแบบมากนัก เพราะบางครั้งมันปิดกั้นจินตนาการ ขอบคุณ สำหรับคำแนะนำครับ สำหรับผม เขียนเท่าที่ใจอยากให้เขียน มิได้เขียนเพราะใคร ขอบคุณครับ
12 กรกฎาคม 2548 18:12 น. - comment id 490910
ขอความกรุณาลงกลอนให้ด้วยค่ะ จะฝากไว้ที่Mailของคุณ จากคุณแม่ลูกมาก
12 กรกฎาคม 2548 18:29 น. - comment id 490917
ขอเป็นกำลังใจ..ให้คุณเรไร..ปลูกต้นรัก..ให้สวยงาม...ทุกอย่างสำคัญที่ใจค่ะ...
12 กรกฎาคม 2548 18:50 น. - comment id 490924
มาชมร่มโศกโศลกสวย :]
12 กรกฎาคม 2548 22:44 น. - comment id 491002
รอยโศกนี้โศกไซร้ เกินทน แสนเศร้าโศกคือคน โศกได้ โศกแล้วเศร้าหลายหน ทนโศก แท้เอย ยิ่งโศกยิ่งเศร้าได้ สุดท้น จนใจ แวะมาแจมค่ะ
12 กรกฎาคม 2548 22:51 น. - comment id 491010
แฝงต้นโศกดั่งเพี้ยง................เวตาล เรื่องเล่าในวันวาน..................บอกไว้ ปวดเศียรเรื่องนิทาน...............กล่าวเล่า เลิกสู่สิงโศกไม้........................เถอะน้าเรไร เผ่นก่อนละตู..................เฟี้ยววววววว
13 กรกฎาคม 2548 07:38 น. - comment id 491049
ร่มโศกนะมีแล้ว ว่าแต่ตอนนี้มีร่มกางกันฝนหรือยังวันนี้ฝนตกแต่เช้า
13 กรกฎาคม 2548 08:59 น. - comment id 491069
แวะมาดูต้นโศก เขากาง จากคนเขาถากถาง ทำได้ ใยไม่ทิ้งข้างทาง ดีกว่า มั๊ยเอย เพียงแค่ทำเฉย เฉย ไม่รับ รู้มัน
13 กรกฎาคม 2548 15:10 น. - comment id 491175
คุณ ใยไหม กระผมขอเรียนตอบดังนี้ครับ หลังจากไปเที่ยวขุดหาตำรา ได้คำตอบดังนี้ เขาไม่เรียกวรรคสอง เขาเรียกว่าบาทสองครับ แล้วสร้อยที่มีนั้นเขาเรียกว่า สร้อยเจตนัง อยู่อาศรมตั้งนานมาแกล้งอำกันได้ คุณ สมถวิล ส่งอะไรมาครับ งง คุณ ราชิกา ก็ทะลึ่งไปปลูกใต้เงาโศกน่ะครับ คุณ ลักษมณ์ ก็คงมีบ้างครับ ความโศก คุณ ซอนย่า ขอบคุณครับ ที่มาเยี่ยมกัน วันหลังมาแจมกันอย่างเป็นทางการน่ะครับ คุณดาวอังคาร ไม่ใช่ผีพรายนะจะได้ไปสิงสู่กับต้นไม้ คุณ ไอดาโฮ นั่นสิ ร่มโศกมันกันฝนไม่ได้ อิอิอิ คุณ ไวยากรณ์ ขอบคุณครับ สบายๆไม่คิดมากหรอกครับ
15 กรกฎาคม 2548 11:06 น. - comment id 491875
ตัวหนอนยังคิดถึงใบชา
แล้วใยเล่าคนธรรมดาอย่าฉัน
จะไม่คิดถึงเธอ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
