หยุดเสียที ... พอดีกว่า เปลืองเวลา ... ร้องไห้ เสียเวลา ... เสียใจ เธอมีใหม่ ... เขาใหม่มา ฉันเก่า ... "เรา" ... เท่านี้ สิ่งดีๆ ... ไม่เหลือค่า เพียงเศษเสี้ยวของ ... "เวลา" ที่มีค่าเพียง ... "คั่นใจ" บอกลา ... วันคืนผ่าน รอยวันวาน ... อันหมองไหม้ แม้ร้าวราน ... สะท้านใจ จะก้าวไป ... แม้ไร้เธอ
11 กรกฎาคม 2548 01:01 น. - comment id 490279
ปาดคราบน้ำตา แล้วลุกขึ้นอีกครา...ยังมีหนทางที่ยาวกว่าให้ก้าวเดิน
11 กรกฎาคม 2548 07:54 น. - comment id 490310
จงหยัดท้า....และเชิดหน้าอย่างทรนง... ***แวะมาทักทายครับ..หายไปนานเลยนะ
11 กรกฎาคม 2548 07:57 น. - comment id 490313
เชื่อสิ ถึงไม่มีใคร เราก็อยู่ได้ ..
11 กรกฎาคม 2548 11:26 น. - comment id 490384
แล้วความช้ำนี้ จะสอนสิ่งที่คุณไม่เคยได้รับ... คิดบวกนะครับ
11 กรกฎาคม 2548 13:00 น. - comment id 490434
ตามมาอ่าน
13 กรกฎาคม 2548 19:41 น. - comment id 491277
คำลา . . กล่าวสั่นๆ . . กลั่นใจเอ่ย หากเฉลย . . ความในใจมากกว่านั้น เพียงเท่านี้ . . แค่ไหน ไม่สำคัญ เพียงแค่เรา .. จบกัน .. เท่านั้นเอง แหะ ๆ หวาดดีค่า หายไปไหน แต่ยังแวะมาอ่านบทกลอนน๊า เนียนเหมือนเดิม คิคิ