หากวันใดจันทรานั้นดับแสง อ่อนล้าแรงในค่ำราตรีนี้ อยากให้รู้ใจฉันทุกนาที ไม่หลบหนี้อ่อนแรงดังแสงจันทร์ เปรียบความรักของฉันดังสายน้ำ บริสุทธิ์กว้างขวางไม่แปรผัน สายน้ำไหลเวียนมาบรรจบกัน เหมือนรักนั้นหลอมรวมเป็นหนึ่งใจ แต่ความรักนั้นไม่เป็นดังที่คิด เมื่อใกล้ชิดจึงรู้ข้อสงสัย ว่าเธอเห็นฉันเป็นเพื่อนพักใจ แค่เพื่อนใกล้มิตรชิดสนิทกัน
7 กรกฎาคม 2548 11:08 น. - comment id 489116
เปรียบความรักของฉันดั่งสายฝน ช่ำกมลทุกครั้งยังใฝ่ถึง มากมายมีมากมายให้ใจคนึง กับคนซึ้งห่วงใยไม่คลายคลอน กลอนน่ารักดีค่ะ
7 กรกฎาคม 2548 11:19 น. - comment id 489121
อยากให้คนที่เราชอลและอยากให้เขาเป็นเพื่อนมากกว่าคิดเป็นอย่างอื่น เป็นเพื่อนกันน่ะ...
7 กรกฎาคม 2548 21:15 น. - comment id 489356
ที่จริง ความรักเปรียบได้กับทุกอย่างแหละครับ เว้นแต่ว่าเราต้องการให้รักเป็นสิ่งใด กลอนเพราะดีนะครับ เศร้า... ได้เป็นแค่เพื่อน