แด่...คนแปลกหน้าของฉัน.....

ดาหลา & ปะการัง

ในวันแต่ละวันที่ผ่านไป ทุก ๆ วินาที ..........นาที 
เดินผ่าน เดินชน.......คนแปลกหน้า
คนแปลกหน้า ที่ได้เจอ ........
หากเห็นกัน คงไม่แปลก แหละ ...........คือ คนเป็น ๆ 
แต่ คนแปลกหน้าที่ ฉันพบ...........คนนี้
ฉัน..........รับสัมผัสได้ .... 
เจอกับรอยยิ้มที่ไม่เคยมองเห็น ........
คนแปลกหน้า ที่อยู่ไหนก็ไม่รู้ ..........ไกลตา 
แต่ ให้........มิตรภาพแตกกอในความรู้สึก 
จาก ..........ไม่รู้จัก แต่อุ่นใจ  ....
ในการเป็นคนแปลกหน้า..........
ก็คือ ความหมายว่า ..........ต่างคนต่างมีโลกส่วนตัว ......
รู้จักกัน ในส่วนที่ เป็นเท่านั้น..........
ไม่ก้าวก่าย รู้จักเท่าที่อีกคนให้รู้จัก .....ก็ .. เกินพอ 
คนแปลกหน้า สำหรับฉัน..ไม่มีคำว่า อดีต อนาคต ............
ไม่ต้องกล่าวอ้างถึงอดีต 
ไม่ต้องฟุ้งฝันถึงอนาคต 
ไม่ถามไถ่ถึงที่มา 
ไม่เสาะหาถึงที่ไป 
ไม่มี เธอ ไม่มี เขา 
หรือใครอื่น 
แม้แต่ เรา ก็ไม่มี ......
ต่างแปลกหน้า .......ที่อยู่ห่างไกล 
เป็นเพียงความฝันที่ซับซ้อน 
และเป้นเส้นขนานของขอบฟ้า 
ที่ห่างไกล ..........
แต่ มีอยู่จริง . .........
ในวันที่รู้สึก เหงา..........
ความรู้สึก ที่ มิตรภาพ.........
ที่ได้รับจากคนแปลกหน้า ........
นับวันคืน ผ่านไป จนกลายเป็นความ.......คุ้นเคยกับคนแปลกหน้า 
ที่............
ที่เวียนผ่านมาพานพบ ..........เพียงเพื่อจะจากไป 
มีวาระ มีเวลา ล่วงผ่าน แล้วเลยไป 
เพราะเป็นเพียง .............
คนแปลกหน้าเท่านั้น ฤา
ฉันเข้าใจ .........
เข้าใจแล้ว ว่าเป็นได้.........
แค่.........มิตรภาพจากคนแปลกหน้า........
ไม่ใช่คนที่หายไปของกัน ........
ไม่ใช่ใครที่อีกคนกำลังตามหา ................
คนแปลกหน้า 
ที่มาพร้อมกับคืนที่เหงา ใจ เท่านั้นเอง
หรือ ?.......ความบังเอิญนำพามาในคืนเหงา.. .........แค่นั้น