ยามค่ำคืน ฉันเห่าหอน เป็นกลอนเปล่า สำเนียงเศร้า เหมือนอกหัก รักสลาย เปรียบตัวเอง เป็นเหมือนหมา น่าละอาย รักเปลี่ยนไป ไฉนเรา เฝ้าแต่ตรม หวนคิดถึง ความหลัง ครั้งแรกรัก มันช่างหวาน ชื่นนึก ไม่ยักขม พอนานวัน เลื่อนเลยผ่าน กลับยิ่งตรม รักระบม เมื่อเธอมา ระอาใจ มาวันนี้ ฉันเห่าหอน กลอนอกหัก หอนหารัก อีกสักครั้ง ความหวังใหม่ แต่สำเนียง ยังเศร้า ยังเหงาใจ จึงเห่าหอน อย่างอาลัย เพราะใจตรม