ต่างคนต่างมาจากที่ที่ต่างกัน มีเพียงสายใยแห่งความผูกพันเท่านั้นที่เชื่อมเราไว้ ทั้งที่ระยะทางยังดูห่างไกล แต่ในความรักและห่วงใย...เราจะอยู่ใกล้ใกล้กัน แนบชิดหัวใจ....แนบใกล้ความรู้สึก ยิ่งนานวันยิ่งย้ำลึกลงไป...ไม่แปรผัน ด้วยศรัทธาต่อความรักที่ให้แก่...กันและกัน แค่หวังว่าสักวัน.....คงได้เดินร่วมทาง ไม่ใช่เพียงแค่คนที่เดินผ่านเข้ามา ไม่ใช่แค่คนที่เช็ดน้ำตายามอ้างว้าง แต่เป็นคนแรกของหัวใจ...ที่มีรักให้ไม่จืดจาง และเป็นคนสุดท้ายที่จะเดินเคียงข้างไปชั่วชีวิต
15 มิถุนายน 2548 08:53 น. - comment id 480047
........@ ชอบภาพมาก ๆ เลย ..กลอนเศร้านะ....ความรัก....ความห่วงใย กำลังใจ เอื้ออาทร... คนเราต้องการเพียงเท่านี้.... เท่าที่จะพอรักได้...ขอเพียงแค่นี้นก้อดีเกินพอ ........@ มาเป็นกำลังใจให้ค่ะ
15 มิถุนายน 2548 09:06 น. - comment id 480051
มั่นคงจริงนะ คนแรกแล้วก็คนสุดท้ายเลยเชียวรึ ไม่มีการเปรียบเทียบประสบการณ์เลยรึไงจ๊ะ แน่ใจแล้วก็ดี อิอิ
15 มิถุนายน 2548 11:23 น. - comment id 480125
อ่านกลอนนี้แล้วนึกถึงภาพยนต์รักเรื่องหนึ่ง The classic คนแรกของหัวใจ คนสุดท้ายของชีวิต เป็นบทกลอนที่โรแมนติก อบอุ่นมาก ๆ คะ พี่ใบไม้ ชอบ ๆ
15 มิถุนายน 2548 18:50 น. - comment id 480331
และแล้วความรักก็นำมาซึ่งสิ่งที่เรียกว่า \"สวยงาม\" ยินดีทีได้พบความรักอีกหนครับผม
21 กันยายน 2548 12:38 น. - comment id 517332