คือ ........ รัก

ร้อยฝัน

         โอ้แม่จ๋า  หันมา  ทางนี้หน่อย
ทำไมปล่อย  ผมรุงรัง  จังล่ะเจ้า
เลยหมดสวย  ผมดำขลับ  ระยับเงา
ปิ่นอันเก่า  ทิ้งไป  หาใหม่มา
         เอาเถิดพ่อ   แม่ขอ  เอาไว้ก่อน
ยิ่งทุนรอน  หาได้  น้อยหนักหนา
คงมีวัน  เรานั้น  มีเงินตรา
แล้วน้องยา   หาปิ่นใหม่  ดั่งใจปอง
         สายนาฬิกา   ของพี่  ขาดไปแล้ว
คงไม่แคล้ว  ซื้อใหม่   มิให้หมอง
หาสายใหม่  แลอร่าม  งามดั่งทอง
ยามเมื่อมอง  พรายระยับ  จับต้องตา
         เย็นไว้ก่อน  แม่จ๋า  ยังไม่เปลี่ยน
ลูกต้องเรียน  ข้าวต้องกิน  เดี๋ยวสิ้นท่า
รอค่าแรง  ออกก่อน  เจ้าแก้วตา
พี่จะหา   สายมาใหม่  ดูให้งาม
         จวบจนถึง  เทศกาล  งานปีใหม่
ทั้งแสงไฟ   ผู้คน   ดูล้นหลาม
บ้างอวยพร  ให้มีสุข  ทุกโมงยาม
บ้างไต่ถาม  เรื่องหนหลัง  ครั้งผ่านมา
          สองผัวเมีย  ต่างคิด  ถึงคำมั่น
สัญญากัน  เอาไว้  แต่ก่อนหน้า
จะรักกัน  ตราบวัน   สิ้นชีวา
จึงคิดหา  ของขวัญ  ไว้แทนใจ
          ด้วยจนเงิน  ขัดเขิน  เสียทุกสิ่ง
กลัวอย่างยิ่ง ว่าจะหา  มาจากไหน
เป็นสิ่งแทน  รักที่หวง  ที่ห่วงใย
แทนรักให้  คงมั่น  ดั่งสัญญา
          พอถึงวัน  ปีใหม่  ใจสดชื่น
ฝ่ายผัวยื่น  ปิ่นปักผม  น่าชมหนา
ฝ่ายเมียหยิบ  เอาสาย   นาฬิกา
ต่างสบตา  ส่งยิ้ม  ให้แก่กัน
          ฝ่ายผัวทัก  ผมเจ้า  ใยจึงสั้น
ผู้เมียกลั้น  เสียงสะอื้น  ฝืนตัวสั่น
น้องตัดผม  ไปขาย  เมื่อก่อนวัน
ได้ของขวัญ  มาแทนใจ  ให้พี่ยา
          ฝ่ายผัวฟัง  นั่งอึ้ง  แสนสลด
ช่างรันทด  นิ่งงัน  จึงหันหน้า
ขอบตารื้น  ร้อนผ่าว  ด้วยน้ำตา
แล้วหันมา   บอกกล่าว  เล่าความนัย
          นาฬิกา   ของพี่  ไม่มีแล้ว  
เพื่อน้องแก้ว   พี่ชาย  ขายมันได้
ซื้อปิ่นปัก  ผมสวย  ให้ดวงใจ
เจ้าทรามวัย  อย่าถาม  ความผ่านมา
          ต่างคนต่าง  รู้ซึ้ง  ถึงความรัก
ที่ประจักษ์  แก่ใจ  ซึ้งในค่า
แม้วันผ่าน  เวียนไป  แค่เวลา
มิอาจมา  ทำลาย  ให้คลายลง