ผู้หญิงไร้เงา

13 มิถุนายน 2548 00:20 น. - comment id 479083

จำตัดใจตัดสะอื้นตอนขื่นขม
พอเสียทีความระทมจมกลัดหนอง
ต่อไปนี้เลิกสนไม่ทนปอง
ให้เป็นตัวสำรองของผู้ใด

แต่งได้ดีค่ะ

kwang

13 มิถุนายน 2548 01:55 น. - comment id 479086

อัลมิตรา

13 มิถุนายน 2548 10:29 น. - comment id 479173

กลั้นใจนิดเดียว ดีกว่า กลั่นน้ำตาทั้งชาติ ค่ะ

แม่จิตร

13 มิถุนายน 2548 12:47 น. - comment id 479252

หักใจหักห้ามพยายามเข้า
โอ้ตัวเราอย่านั่งเศร้าได้ไหม
วันพรุ่งนี้วันหน้าต้องท้าไป
แล้วเริ่มใหม่ด้วยใจที่มั่นคง

สวัสดี

เพกาซัส

13 มิถุนายน 2548 16:36 น. - comment id 479388

เมื่อหัวใจที่ปวดร้าว
เป็นบทเรียนที่ล้ำค่า
เป็นความรู้ครั้งจากลา
กลั่นเป็นน้ำตาเมื่อลาไกล

...ความรู้สึกเมื่อครั้งเจ็บร้าว...ยากจะลืมเลือน

ลูกกวาดสีฟ้า

13 มิถุนายน 2548 19:43 น. - comment id 479451

กลั้นเอาไว้ความรู้สึก
อย่าไปนึกถึงแต่เขา
อดีตเป็นเพียงเงา
หยุดโศกเศร้าพอกันที

น.นิรัติศัย

17 มิถุนายน 2548 19:41 น. - comment id 481037

พอเถอะพอก็ดีนะ
จะหยุดพังให้แสนนาน
พอเถอะพอมันทรมาน
ยิ่งแสนนานยิ่งเศร้าใจ
...........