.. ขาดหวานใจอนึ่งใจไร้ความหวาน ทรมานปานตายใช่แค่เหงา ที่แสนเซ็งละเลงทุกข์จุกใจเรา ใช่คลาายเหงาเขย่าใคร่ระบายตัว ขาดดวงใจเสมือนใจทลายดับ กี่จันทร์ลับนับตะวันนั่งหันหัว อย่าใจร้ายทิ้งข้าเพราะข้ากลัว ร่ำระรัวรอเจ้ามาเคล้าครอง ขาดยอดใจประหนึ่งใจวิลัยล่ม มันขื่นขมตรมใจจนไหม้หมอง เห็นบ้างไหมนัยนาน้ำตานอง พี่ร่ายร้องมองเจ้าเป็นเงาลาง ขาดยาใจประดุจใจละลายแล้ว เคยเจื้อยแจ้วแผ่วเบาเจ้าหายห่าง ไยเจ้าหายหน่ายสิ้นผินสองปราง กลิ่นสรรพางค์ห่างข้าสิ้นยาใจ ..
12 มิถุนายน 2548 12:06 น. - comment id 478742
.. รักมันเป็นอย่านี้ล่ะครับ ผมเคยเป็น แต่ตอนนี้หายแล้ว
12 มิถุนายน 2548 19:12 น. - comment id 478921
15 มิถุนายน 2548 19:14 น. - comment id 480341
ขาดเจ้าราวขาดใจ... ...ใครหนอหักอกเจ้า ทิ้งน้องเราให้เหงาหงอย เดียวดายตั้งตาคอย ใจเลื่อนลอยถึงกลอยใจ...