.. ๐ ปฐมบท ฝากกลอนซึ้งถึงเกลอกัลยา สาลิกายอดรักปักษาสรวง กลอยกมลดลกานท์สะคราญทรวง ที่ล่วงล้วงทวงถามความหทัย ถึงความรักรักษ์รักคราวรักล่ม มิชื่นชมสมปองแต่ผองไหน สูดลมรักเสพรักมาหนักใจ แต่อ่อนวัยว้าวุ่นกรุ่นโศกา หนึ่งควรจำอัมตะพารักเพื่อน ให้ตรึงเตือนเคลื่อนคลาดปรารถนา สองควรหลีกปลีกหนีศรีพักตรา คะเนค่าอารมณ์มิสมตัว กาลครั้งพลั้งผิดสนิทเนื้อ เช่นเชาว์เชื่อเกื้อกรรมถลำหัว แต่แรกเห็นเป็นปองต้องตามัว แต่แรกกลัวกลัวรักสมัครใย สวรรค์แสร้งแกล้งสองมาคล้องคู่ ยังยั้งอยู่ลู่ชิดมิตรสมัย ลำพังตัวระรัวร่างเป็นทางไกล ลำพังใจละลายล่อนไปก่อนกาล ชวนดูหนังคลั่งภาพจนทรัพย์หมด มิสลดทดแทนแม้นอาหาร สั่งก๋วยเตี๋ยวเยียวด้วยถ้วยน้ำตาล เพราะชอบหวานสมานอยู่จนรู้ใจ จนวันหนึ่งทะลึ่งเล่าเผาประวัติ มิรวบรัดแรมคืนสะอื้นไห้ แต่ปางก่อนย้อนเฟื้องทุกเรื่องไป ทั้งสุขใจเศร้าซ้ำกำสรวลฮา ว่าทุกเรื่องทุกเรื่องเอยเฉลยบอก เกลอก็บอกนอกในไร้ปัญหา เราก็เล่าเรียงร้อยถ้อยอุรา จนพลั้งท่าหาหอกบอกว่ารัก ๐ ปัจฉิมบท สาลิกาอกเอ๋ยเคยแค่เต้น เด้งกระเด็นกระเซ็นแหลกชำแรกหัก คำสั้นสั้นกระสันเสือกเหลือกละลัก เอ๋ยอกหักกระอักไห้ทลายลง นิ่งสนิทเนตรหน้าเหมือนคลาจาก คำจากปากลำบากใจจนไหลหลง ประจัญหน้าถลาเร้นแม้เห็นตรง จนทะนงลงบันไดไม่มองกัน นั่งดูหนังลำพังใจหทัยหด แสบสลดเรื่องราวแม้คราวขัน กินก๋วยเตี๋ยวเหี่ยวใจถึงใครกัน น้ำตาลนั่นนองน้ำแต่ชามเดียว นานนานนักทักหน่อยกลอยสหาย ยิ้มระบายเกินยิ้มกระหยิ่มเขียว จบกันแล้วแคล้วเทอญเดินคนเดียว จากกลมเกลียวเกี่ยวขาดอนาจตน สาลิกาจ๋าแม่ที่แท้นั้น สบตากันมั่นใจในทุกหน ความจริงใจไหลหลั่งดั่งกมล บันดาลดลยลรักตระหนักตา ตัวตัดใจไขแจ้งจึ่งแจงรัก เพียงพิศพักตร์ประจักษ์ซึ้งคะนึงหา เห็นความรักทะลักล้นใต้ขนตา ฤๅรักพาหาลวงจนล่วงเกิน แม้นมอดไหม้ตายตื่นก็ฟื้นตัว จะดีชั่วตัวเราเขาก็เขิน ยังผายพักตร์ทักกันพอพลันเพลิน มิก่ายเกินเหินห้วงห่วงอาวรณ์ เสียดายเพื่อนจะเคลื่อนหายเหมือนตายจาก ยังย้ำอยากบากหน้าหาสมร เสียดายวันร่วมสลดอดกันนอน แม้ยากย้อนก็ยังอยากบอกรักนะ ..
8 มิถุนายน 2548 23:49 น. - comment id 477245
เป็นอะไรที่แก้กันลงตัวดีจังเลยค่ะ ไพเราะและสวยงามมาก ชื่นชมในผลงานนะค่ะ
9 มิถุนายน 2548 13:45 น. - comment id 477463
พริ้วดีจังจ้ะ ................เลยมาแอบอ่าน
9 มิถุนายน 2548 15:44 น. - comment id 477561
ภาษาเพราะจังค่ะ
9 มิถุนายน 2548 16:19 น. - comment id 477596
อ่านแล้วรื่นหูดีค่ะ
9 มิถุนายน 2548 22:03 น. - comment id 477716
กลอนสวยมาก งามไม่มีที่ติ รักษ์รักคะ...........ชอบ ตรงนี้จัง .........สวรรค์แสร้งแกล้งสองมาคล้องคู่ ยังยั้งอยู่ลู่ชิดมิตรสมัย ลำพังตัวระรัวร่างเป็นทางไกล ลำพังใจละลายล่อนไปก่อนกาล............. เห้อ...........ล่ม และล่มสลายไปก่อนกาล........ เจ๊บ จริง ๆ ๆ เลย