.... ณ ที่นี้ คือที่มี ฟ้าใสใส ธารน้ำไหล แดดรำไร สายลมอ่อน ไว้แอบพัก ยามเดียวดาย เอนกายนอน ได้พักผ่อน ปล่อยใจ ไปกับลม .... ถ้าแม้นเธอ เดียวดาย วุ่นวายนัก ต้องการพัก รักษาใจ ที่ขื่นขม แล้วมีสิ่ง ดีดี ไว้ชื่นชม เพื่อทดแทน ความระทม ในจิตใจ .... อยากจะชวน เธอมา ในที่นี้ ในถิ่นที่ มีความรัก อันยิ่งใหญ่ เป็นที่ซึ่ง ไม่เคย เปิดรับใคร ขอเพียงเธอ เปิดใจ ก้าวเข้ามา .... ขอต้อนรับ เข้าใน โลกส่วนตัว จงสำรวจ ให้ทั่ว และค้นหา อยากให้เธอ รู้เรื่องราว ความเป็นมา รู้จักตัว ฉันว่า เป็นอย่างไร.......
20 ธันวาคม 2544 23:00 น. - comment id 26414
ผีเสื้อปีกบ๊างบาง รู้จักความอ้างว้างบ้างไหม เวลาเศร้าไม่มีใครเห็นใจ ต้นคูณต้นใหญ่ ยังมีที่ให้พักพิง โลกส่วนตัวที่ให้ค้นหา ฉันเองยังไม่กล้าอย่างยิ่ง กลัวใจว้าวุ่นนะน้องหญิง กลัวค้นหาจริงจริงแล้วพบว่าผีเสื้อน้อยไม่มีใจ
20 ธันวาคม 2544 23:49 น. - comment id 26429
กลอนใสดีนะคะ อ่านแล้วรู้สึกสบายๆ ดี ชักอยากจะลองค้นใจผีเสื้อตัวนี้บ้างแล้วจิ อิอิ ^-^
20 ธันวาคม 2544 23:54 น. - comment id 26431
น้องผีเสื้อน่ารัก จังเลย
21 ธันวาคม 2544 02:36 น. - comment id 26450
กลอนเพราะดีจังเลยจ้า..
21 ธันวาคม 2544 08:16 น. - comment id 26493
เพราะมากครับ ...
21 ธันวาคม 2544 15:46 น. - comment id 26550
ผีเสื้อปีกบาง.. เขียนกลอนได้น่ารักมาก เพราะด้วยนะครับ อ้อ.. มีกำลังใจมาช่วยเติมในโลกส่วนตัวของผีเสื้อปีกบาง เช่นกันนะครับ.... ^__^
21 ธันวาคม 2544 16:08 น. - comment id 26557
ก็แวะมาอ่านผ่านๆ แต่ผมก็อยากแปะว่าผมแสดงความคิดเห็นแล้ว