เหมือนสายน้ำไหลไปไม่ย้อนกลับ ดาวระยับสิ้นแสงแห่งความหวัง ลมพายุโถมซ้ำหมดกำลัง ยากหยุดยั้งเรื่องร้ายทำลายใจ เหมือนอยู่ตรงเหวลึกคืนดึกหนาว รักยืนยาวเราสองนี้จะมีไหม ยิ่งนับวันเส้นทางยิ่งห่างไกล เหงาเกินใครรับรู้กู่เธอมา เหมือนทะเลมองเห็นเป็นสองซีก สายใยฉีกขาดลงคงไร้ค่า หรือต้องรอจนมีที่เยียวยา เพื่อรักษาหัวใจให้เหมือนเดิม
7 มิถุนายน 2548 19:26 น. - comment id 476629
ที่อ่านสาวยว่ามันเศ้ราๆๆๆ ไปนะ หากเราไปแย่งแฟนเธอจิงเราคงไม่คุยกะเธอหรอก แต่เราไม่เคยมีแฟนในเน็ตๆๆจริงๆๆ
7 มิถุนายน 2548 19:54 น. - comment id 476641
ทุกวันคืนนั้นเงียบเหงา ไม่มีเขาอยู่เคียงข้าง หัวใจที่บอบบาง จึงอ้างว้างอย่างเดียวดาย เหงาจังเลยครับน้องแคน เศร้าด้วยฮือออออ มาม่ะ พี่เมกจะปลอบจัย ฮิๆๆ ให้ปลอบป่ะน๊า คิกๆๆ +-*-+ +-*-+-*- ปู๊ชายอารมดี๊ดี -*-+-*-+ +-*-+
7 มิถุนายน 2548 22:01 น. - comment id 476716
อืมม... เส้าจัง อ่านแล้วโดนใจมั่กๆ
8 มิถุนายน 2548 00:07 น. - comment id 476784
เหมือนสายน้ำไหลไปไม่ย้อนกลับ แถมครานับหนึ่งได้ไม่เจอสอง ต้องชอกช้ำระกำน้ำตานอง จึงเลิกแล้วการใฝ่ปองไม่มองใคร กลอนน่ารักดีค่ะ
8 มิถุนายน 2548 14:40 น. - comment id 477002
เศร้าจัง