เก็บความรัก...ล้นหทัย...อยู่ในอก จำต้องปก...ปิดไว้...ด้วยหวั่นไหว หากว่ารัก...มิได้รัก...สมดังใจ ดั่งดวงไฟ...แผดเผา...เฝ้าครวญครา โอ้อกเอ๋ย...เหตุใด...ต้องเป็นเขา โอ้อกเรา...ต้องระทม..เป็นหนักหนา โอ้ความรัก...มักรสขม...ตรมอุรา โอ้ยอดยา...ใจฉัน...นั้นรักคุณ ทุกเวลา...หัวใจ...เฝ้าร่ำร้อง ได้แต่มอง...ได้แต่ฝัน...ขอบุญหนุน นำพารัก...ล่องโบยบิน...สู่ใจคุณ นำไออุ่น..รักแท้...แม้ห่างไกล แม้นอยู่ไกล...หัวใจ...ก็คิดถึง เฝ้าคำนึง...ถึงคุณ...รู้บ้างไหม ยามได้ใกล้...รู้สึกอุ่น...ภายในใจ ล้นหทัย...แต่ใยรัก...ไม่ถึงคุณ ฝากสายลม...บอกว่ารัก...ว่าคิดถึง ยังคำนึง...พึงใจรัก...จักห่วงหา ฝากลมโบก...โบยบิน...ถึงอุรา ให้รู้ว่า...หนึ่งคนนี้...จักรอคอย
31 พฤษภาคม 2548 03:13 น. - comment id 473069
31 พฤษภาคม 2548 06:10 น. - comment id 473075
เฝ้าประสงค์หลงรักคอยถักสาน เป็นตำนานรักแรกแทรกกลางจิต บังเกิดทางกลางใจในความคิด จะถูกผิดขอเดินด้วยตัวเอง หากหลงแล้วคงไม่ต้องมีคำบรรยายใดใดมาอธิบาย ว่ารักมากแค่ไหน
31 พฤษภาคม 2548 16:38 น. - comment id 473370
ส่งสายรักทักไปใยไม่ตอบ ชอบไม่ชอบบอกมาอย่าทำเขิน อย่าเพียงนิ่งหยิ่งหยันรั้นและเมิน เพียงเผชิญตอบมา..ว่าอย่างไร.*** ถามไปตรงๆ เลยนะ ช่วยถามให้ สวัสดีค่ะ
31 พฤษภาคม 2548 19:57 น. - comment id 473449
ขอบคุณครับ ที่ยัง หลงรักผม ผมก็จน จนใจ ให้คุณรัก ไม่รู้จะ ทำไง ให้คุณกลับ เลยต้องยอม ให้คุณรัก อยู่ทุกคืน
1 มิถุนายน 2548 15:00 น. - comment id 473756
ขอชื่นชมเลยค่ะ แต่งได้ไพเราะมากๆ ซึ้งกินใจที่สุด เป้นบทกลอนที่แอบหลังรักได้อย่างน่ารักมากๆ
2 กรกฎาคม 2548 23:39 น. - comment id 487575
หลงอารมณ์ ตรมอาวรณ์ ถอนอาลัย หลงฤทัย ใจระทวย ด้วยระทึก หลงคารม ลมคำลง หลงคิดลึก หลงรู้สึก นึกรู้สม ภิรมย์สวย