ร่วมจิตรักจักเรียง จึ่งรู้

รักษ์รัก

..
คนหนึ่งใจใฝ่เฝ้า                 นวลนาง
สองร่วมจิตสรรพางค์           เกี่ยวก้อย
คนหนึ่งกลับลาร้าง               ลืมก่อน
ส่งผ่านกระแสถ้อย               ห่างห้วงแห่งฝัน
เค้าเจ้านั้นรี่ร้าง                   แรมหวน
ส่อว่าใจไหลรวน                  หลบหล้า
เคียงกายคู่กล่อมครวญ        ลางแล้ว
ร่วมสื่อฤๅเลือนล้า                ห่อนแห้งลืมลง
จิตสองส่งสู่ผ้าย                    สัมผัส
รักหม่นหมองปองขัด            แสบเศร้า
จักหาข่ายขึงมัด                   ซบซ่อน   ใดฤๅ
เรียงร่ำถามหย่อมเหย้า         แห่งห้องสถานฝัน
จึ่งรำพันพร่ำเพ้อ                   เพรียกนาง
รู้ล่มรักอับปาง                       สร่างสิ้น
ตัวเคยไต่ตามทาง                 เคียงคู่    ข้างตัว
นอนแน่วแดแด่วดิ้น               รักล้มล่มลาง
ต่างตัวต่างถิ่นฟ้า                   รัตติกาล
นวมนิ่มนอนฝันหวาน             ร่ำร้อง
เตียงข้าเรียกนงคราญ            ฝันใฝ่    ในฝัน
นัดพบซบนวลน้อง                  นิ่มเนื้อนิมิตรหมาย
ต่อให้ไกลกู่ก้อง                     ถึงกัน
นวลบ่ห่างเหินหัน                   หน่ายหน้า
ตรึงจิตใฝ่ใคร่มั่น                   ใจส่ง    สอดสอง
กายจึ่งพึงพบข้า                     มิรู้ลืมใจ
ใฝ่นางพรางร่างร้อย                คมคาย
เกี่ยวกายกายเกี่ยวกาย            ใคร่ค้ำ
แฝงคำต่างความหมาย            หวังสื่อ    สืบเสาะ
กู้รักกลับก่อนซ้ำ                      เช่นช้ำตำตา
ฝ่าคืนวันหวั่นแจ้ง                     มลายจิต
ใกล้แค่ความมืดมิด                 กลับกว้าง
ฝันนั่นนิ่งสนิท                          ลาห่าง    เลือนหาย
กันพี่ลบภาพร้าง                      ทุ่มทิ้งหฤทัย
..