ปลอบตัวเองไม่ให้มีน้ำตา แค่เค้าจากลาใช่ว่าชีวิตจะหมดค่าเสียเมื่อไหร่ บอกตัวเองให้ฝืนยิ้มแม้ความปวดร้าวคอยแต่จะทิ่มแทงหัวใจ พรุ่งนี้คงลืมเค้าได้พูดซ้ำๆกับหัวใจให้ชินชา บอกหัวใจให้เข้มแข็ง แม้อ่อนแรงแต่ภายนอกจะไม่แสดงว่าอ่อนล้า ปล่อยให้เค้าจากไปโดยที่จะไม่ยอมให้ใครได้เห็นน้ำตา จะเข้มแข็ง แสร้งเย็นชา ทั้งที่หัวใจเจ็บเกินกว่าจะเยียวยาให้หายดี
26 พฤษภาคม 2548 22:39 น. - comment id 471345
กับการที่เธอทิ้งไปในวันนี้ เหมือนหมดสิ้นทุกอย่างที่มีที่เคยฝัน ที่ไม่มีน้ำตาใช่ว่าแข็งแรงขึ้นทุกวัน เพียงแต่ใจมันชินชากับการไม่เหลือใคร ขอให้เธอได้ในสิ่งที่ฝัน ส่วนฉันกำลังจะลืมเธอให้ได้ แต่มีความจริงบางอย่างที่ไม่มีวันกลับกลาย คือคนที่เธอทำร้าย...ยังรักเธอมากมายไม่เปลี่ยนแปลง แวะมาทักทายค่ะ ชอบกลอนนี้จัง