เธออยู่ไหน ใจนั้น มั่นเสมอ แม้ห่างเธอ รักทวี มิมีหาย เวลาที่ ริบหรี่เหลือ ตราบเมื่อวาย ขอกอดเธอ กับกาย จวบนิรันดร์ นึกคะเน เวลา วิญญาลับ ดั่งเทียนดับ อาภัพแรง แสงเฉิดฉัน แต่ความรัก จำหลักอยู่ คู่พระจันทร์ จะมิปัน ผันใจ ไปจากเดิม โลกที่หมุน วุ่นวาย หลายเรื่องผ่าน ถึงเนิ่นนาน กานต์นี้ มีแต่เพิ่ม รักที่ให้ ใจที่ห่วง ล้นทรวง, เติม- ตั้งแต่เริ่ม เสริมรักฉัน มั่นภิรมย์ ท้องฟ้ากว้าง ช่างสกาว ดาวใหญ่น้อย งามชดช้อย พลอยนภา- ภาสวยสม อีกละออง ของน้ำค้าง พร่างพรูพรม หนาวยามลม พัดพริ้ว หวิวฤาทัย ซ่อนกลิ่นกรุ่น ละมุนหอม ล้อมรักเร่ เราว้าเหว่ เอกา ผาสุขไฉน ณ ราตรี ที่ร้าง ห่างเธอไกล มองออกไป ในเวหาศ ขาดสุนทรีย์
26 พฤษภาคม 2548 20:15 น. - comment id 471303
อ่านแล้วบังเกิดความว้เหว่ เหลือกำลัง มาเยี่ยมครับ เพื่อนเก่า
26 พฤษภาคม 2548 20:19 น. - comment id 471308
คุณ ต๊ะเอ๋า ใช่มั้ยคะ.. เก็บดาวเดือนเกลื่อนฟ้ามาจนครบ ยังไม่พบดวงใดเหมือนในฝัน รวมดาวหมดหยดย้อยร้อยร้อยพัน ไม่เทียบทันดาวมณีที่กลางใจ... ช่อชงโค ...........หลังจากคุณได้ส่งเมล์มาทักทาย เคยตอบไปครั้งหนึ่ง..ยินดีที่มาดูดาวคืนนี้ค่ะ
26 พฤษภาคม 2548 23:39 น. - comment id 471369
ตะเอ๋าเขียนได้ละมุนนะ คืนที่ดาวเต็มฟ้า อัลมิตราเคยเห็นอยู่ไม่กี่หน.. มีความสุขมาก ที่แหงนขึ้นไปแล้วเจอดาวเต็มไปหมด ไม่อยากให้เช้าเลย
30 พฤษภาคม 2548 19:49 น. - comment id 472951
เคยนอนกระท่อม ดูดาวก็งามนะ แต่เราชอบใบตองกล้วยต้องแสงเดือน มากกว่า ใครเคยเห็นเหมือนเรามั่ง