นั่งมองภาพถ่ายวันเก่าๆ น้ำใสๆหล่นเบา-เบาลงตรงหน้า จากไปแล้วคนของกาลเวลา และไม่รู้จะกลับมาอีกเมื่อไร เราไปกันไม่ได้ในวันนี้ ยอมรับโดยดีหนทางเดินใหม่ แม้ไม่มีเธอแต่ยังต้องหายใจ อาจยากที่จะเป็นไปเพราะใจมันอ่อนแอ อยู่เงียบๆตรงนี้คนเดียว ซึมซับเก็บเกี่ยวความพ่ายแพ้ ไม่เหลือใคร ไม่เหลือคนมาเหลียวแล เหลือเพียงผู้หญิงที่แพ้อ่อนแอกับน้ำตา
22 พฤษภาคม 2548 22:22 น. - comment id 470124
ไม่เหลือเลยไม่เหลือเลยจริงจริง ไม่เหลือสิ่งเคยฟูมฟักรักหนักหนา มันหายไปหายไปพร้อมกาลเวลา ที่ผ่านมาคิดว่าฉันแค่ฝันไป ผ่านแล้วก็ให้มันผ่านไปนะคะ ตะวันก็เป็นอยู่แต่ตะวันอ่ะนะนับได้ก็นั่งร้องไห้มาสามปีละ ยังไม่ลืมอ่ะ กลายเป็นคนกลัวที่จะรักใครไปเลย แต่ยังไงตะวันเป็นกำลังใจให้นะ สู้สู้
22 พฤษภาคม 2548 22:36 น. - comment id 470126
เวลาผ่านเลยไปสายน้ำไหล เลยผ่านไปใยคิดให้ไหลกลับ ภาพเก่ากึ๊กนึกไปให้ลาลับ จะคอยซับน้ำตาให้เธอเอง จะคอยซับน้ำตาให้นะ
23 พฤษภาคม 2548 14:07 น. - comment id 470202
เมื่อเธอจากไป เหมือนไม่เหลืออะไรในชีวิต ทำไมชะตาฟ้าลิขิต ให้คนไม่ผิดต้องปวดใจ แวะมาทักทายค่ะ
23 พฤษภาคม 2548 14:32 น. - comment id 470205
ขอบคุณทุกๆกำลังใจค่ะ