ป่าซาง....กลางทิวเขา..ที่เฝ้าคอย

zilver

หมอกหนาปกคลุมฟ้ากว้าง
ยามเช้าบนป่าซางกลางทิวเขา
โผล่พ้นขอบฟ้าเห็นเป็นเงา
ก็คือเจ้าตะวันโผล่พ้นฟ้าไกล

สกุณาบินผ่านมวลม่านหมอก
พากันออกรับเวลาวันฟ้าใหม่
ลมผันผ่านเนิ่นน่านบ้านฟ้าไกล
หมอกจางไปเปิดฟ้าช่างน่ายล

พริ้วลมหวนพัดผ่านมาทางนี้
หนางฤดีวันอ้างว้างช่างหมองหม่น
มวลเมฆหมอกพัดมายังสู้ทน
หนาวใจคนทนไม่ไหว..ใจทรมาน

ให้ดาว 0 ดาว

1 2 3 4 5

0 ดาวจาก 0 คน

zilver 17 พ.ค. 2548 15:42 น. - ID 76130

1345

URL แบบสั้น https://www.thaipoem.com/poem/76130 ที่มา: zilver

comments powered by Disqus

moonlight

17 พฤษภาคม 2548 16:44 น. - comment id 468464

บนเนินสูง ม่านหมอก ลมพัดหนาว
ใจวับวาว เด่นแนบ สุขเกษม
เติมสนุก ด้วยสองใจ ได้อิ่มเอม
ไม่หวั่นเกมส์ หัวใจ ของคนเรา



ความหมายดีคับ

เพียงพลิ้ว

17 พฤษภาคม 2548 16:47 น. - comment id 468466

พี่ชอบฟังเพลงของหยาด นภาลัย เกี่ยวกับป่าซางนี่แหละค่ะ 

คงสวยนะคะ อยากไปเห็นบ้างค่ะ

บินเดี่ยวหมื่นลี้

18 พฤษภาคม 2548 14:04 น. - comment id 468815

โอ้..ป่าซาง ดินแดนความหลังนี้ช่างมีมนต์ ใครได้ไปเยือนยากที่จะลืมเลือนได้ซักคน คล้ายว่าป่านี้มีมนต์ดลหัวใจให้ฝันและฝัน...

**แวะมาอ่าน ผ่านมาเยี่ยมจ้า..แซวข้างบนหน่อย..555 พี่ เขินวุ๊ยยาย ไม่เขินตัวเองเหรอพี่ซะเต็มปากเต็มคำ..อิอิ  ไปหละ..