ฝากสำเนียงเสียงแคนลัดแผ่นหล้า แข่งรถไฟลอยฟ้ามาแว่วหวาน ขึ้นทางด่วนสวนทางเดินแทรกสัญญาณ ให้คิดถึงคนทางบ้านเคยสัญญา กลับมาช่วยสุมไฟให้ควายน้อย กินตำหุ่งตำหอยนึ่งกลอยป่า ฝนแฝงเสียงเรียงคีย์บนหลังคา มาชุบทองคืนท้องนาเคยแนบเนา ฟ้าพร่างพราวหนาวคะนึงคิดถึงพ่อ ท่านทนรอบุตรธิดามาเก็บเถ้า แม่ไปวัดบานบนกุศลเรา ดึงแมงเม่าให้ออกนอกกองไฟ เอาเสียงแคนแล่นแถลงมาแจ้งข่าว ว่าพี่สาวตายสูญเพราะคุณไสย์ อยากเห็นหน้าน้องสาวกว่าเขาใคร พี่ร้องไห้เวทนาน้ำตานอง ต้นสะเดาเดียวดายอาบสายฝน มันยืนต้นทนเหงารอเราสอง หรือเจ้าลืมต้มไก่หน่อไม้ดอง ไปนอนห้องแอร์เย็นเป็นกิ๊กใคร ขึ้นคอนโดสูงลับไปกับลิฟต์ ล่วงถึงทิพย์สวรรค์อันไสว ใส่กุชชี่เวอร์ซาเช่เท่ถึงใจ ถอดผ้าไหมใส่เกาะอกยกราคา กินสเต๊ก พาสต้า คาปูชิโน นั่งวอลโว่โลดแล่นแสนหรูหรา ขัดหน้าใสอบไอน้ำทำสปา น้ำบ้านป่าเจ้าตัดพ้อ -ไร้คลอรีน จิบไวน์แดงดิ้นแดนซ์กับแฟนเด็ก หนุ่มฟันเหล็กขาวตี๋ไม่มีศีล หนุ่มคอกนาหน้าบ้านๆกร้านวัยทีน เจ้าคงเห็นเป็น Unseen In Thailand ไม่อาจดึงเจ้าจับมาอาบฝน คำขอร้องของคนจนไร้มือแขน จึงถอดใจรายเรียงคลอเสียงแคน โลมคนลับกลับแดนผืนแผ่นนา มาแหย่ไข่มดแดงแกงผักหวาน มาสืบสานวัฒนธรรมอันล้ำค่า มาปลูกข้าวพอเพียงเลี้ยงประชา มาเรียงร้อยถ้อยสัญญาแห่งนาปี 15 พฤษภาคม 2548
16 พฤษภาคม 2548 18:56 น. - comment id 467981
งามค่ะ **แวะมาเยี่ยมนะคะ
16 พฤษภาคม 2548 19:10 น. - comment id 467987
ถ่ายทอดเปรียบเทียบสองวัฒนธรรมได้แซ่บแบบประชดประชัน นายกี้เอ๋ย..ปากจัดดีเหลือเกินนะเจ้า แอบเฝ้าชื่นชม (ปากจัดก็ยังชม) แซ่บอีหลี เด๊อ.. สวัสดีค่ะ
16 พฤษภาคม 2548 19:18 น. - comment id 467994
ดีนะคะที่แค่คำสัญญา ถ้าเป็นสาบานไม่ไหวแน่ค่ะ กลัวฟ้าผ่าค่ะ อิอิ พั่บ! พั่บ! พั่บ! ไปดีกว่า
16 พฤษภาคม 2548 19:33 น. - comment id 468002
สัญญาปีนี้ ช่างดีเหลือหลาย แต่เศร้าเดียวดาย เมื่อชายขาดรัก สัญญาปีหน้า อย่ามาอกหัก ขอให้ทายทัก เจอรักจริงใจ อิอิ แต่งได้ดีมากเลยค่ะ ชื่นชมในผลงานเสมอนะค่ะ
16 พฤษภาคม 2548 19:34 น. - comment id 468003
รักงานงามดิบชนบทแบบนี้จากจิตรจนาใสซื่อ มากๆค่ะพีพุดขอคารวะนะคะ และ นานมาแล้วพี่พุดเคยไปกาฬสินธุ์ค่ะ เลยรจนาเรืองจันทร์เสี้ยวดวงเศร้าที่ฮ้องฮีไว้ค่ะ ลองอ่านดูนะคะ ด้วยรักล้นใจค่ะวิสกี้ หอมหวานอิอิ ฉันเดินเหงาเศร้า ทอดน่องช้าๆ ไปตามถนนสายงามของฮ้องฮี ในยามค่ำคืนที่แสนไกลบ้าน ยามนี้ที่ดวงดารา ยังพริบพราวราวจะหยดน้ำค้าง แทนหยาดน้ำตา แทนคำว่า..เสียใจ และคำว่า... จากลาชั่วนิจนิรันดร์..... ฉันเดินทาง ร่วมพันกิโลเมตร เพื่อมาแบ่งปันความทุกข์ และเคียงข้างหนุ่มคนไกล ที่เพิ่งเดินทางไกลข้ามทวีป มาคารวะคุณยาย ผู้ล่วงลับ... เราเคยสัญญากันว่า. .วันแห่งการพบของเรา ที่แอร์พอร์ต.. นานนับปีที่รอคอยนั้น คงมีแต่อ้อมกอด แห่งความยินดี ความชื่นใจ แต่...โลกนี้ไม่เคยมีอะไรแน่นอน..จริงๆ ณ...วันนี้ วันที่รอคอย คนไกลกลับมาสู่มาตุภูมิ วันแห่งการรอรับ กลายกลับ เป็นวันแห่งความเสียใจ ไปกับการสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่ของคนดีที่เราแสนรัก แสนรอ... เรารอรับ พร้อมกุหลาบ มาลัย และดอกลิลลี่ มิใช่การแสดงความยินดี แต่เพื่อฝากคนไกล ไปกราบคุณยาย แทนรัก แทนใจจากเรา.. กลิ่นดอกไม้ ที่หวานเศร้า คละเคล้าอยู่ภายในรถจากบ้านเราถึงแอร์พอร์ต และ ฉันรู้ดีว่าระยะทางจากแอร์พอร์ต จนถึงกาฬสินธุ์ คงยิ่งทำให้หนุ่มคนไกล ระทมขมขื่นใจอย่างดายเดียว เพราะขับรถไปโดยลำพัง และมาคราวนี้ มีแต่ความโศกสะเทือนใจรอรับอยู่...ณ.บ้านเกิด.. ไม่น่าเชื่อเลยว่า..ฉันจะได้มาเยือนแดนดินถิ่นอิสาน ที่แสนมีมนต์ขลัง ในวันนี้ ได้มาเห็นประพณีของการไปวัดทำบุญในวันพระ.. ภาพพระพุทธรูปองค์โต สององค์เคียงคู่กันราวพี่น้อง ในโบสถ์ ดูช่างสมถะ พาใจให้ใสงาม เยือกเย็น และยังมีภาพพุทธประวัติ ที่ประดับฝาผนังก็ดูงามงด น้อมนำใจให้ศึกษา ให้มีศรัทธา ปสาทะต่อพระพุทธศาสนา เป็นยิ่งนัก... ภาพคนเฒ่า คนแก่ นำดอกไม้แสนสวยพื้นบ้าน ที่ปลูกเอง ส่วนมากจะเป็นสีขาว เช่นเข็มขาว ดอกพุด และยังมีดอกภู่ระหงส์สีเหลือง ดอกชบาสีแดง แซมด้วยใบไม้หยักๆ ที่ดูคล้ายกับ ใบเงินใบทอง แต่ใบเป็นพวงกลม ลวดลายใบงามมาก ฉันพยายามช่วยจัด โดยการนำเชือกที่มัดออก ให้ดวงดอกไม้ได้อวดกลีบ เผยอแย้มบาน อย่างอิสระ และนำลงใส่แจกันแห่งความรัก ความศรัทธา จากดวงใจที่แสนใสซื่อบริสุทธิ์ ที่เบิกบาน แสนสวยงามพอกันกับดวงดอกไม้ทุกดอกใบ.... . หมู่บ้านนี้ ไม่น่าเชื่อเลยว่า จะอยู่ในแดนดิน ที่เรามักได้ยินได้ฟังว่าเป็นดินแดน แห้งแล้งกันดาร.. บ้านและถนน..ถูกวางผังอย่างดี มีระบบระเบียบ สะอาดร่มรื่น ด้วยพันธุ์ไม้ยืนต้น และ พันธุ์ไม้ดอกใบแทบทุกบ้าน.. บ้านส่วนมากจะมีแนวรั้วเปิดโล่งราวกับ จะเชิญชวนต้อนรับ ด้วยความยินดี..ต่อทุกผู้ที่มาเยือน ฉันชอบดอกไม้ไทยมากมาย ที่หาดูได้ง่ายราวกับเป็นไม้ประจำบ้านแม้กระทั่งริมถนน ....... ........ ด้วยรักชื่นชมสุดใจแล้วค่ะ
16 พฤษภาคม 2548 22:30 น. - comment id 468166
ไม่เคยลืมหรอกน่ะสัญญา แต่ไม่มีปัญญาจะกลับคืนบ้าน จากท้องนามานานแสนนาน หาเงินส่งทางบ้านให้พอสบาย แต่ครอบครัวก็ยังขัดสน ยังลำบากทุข์ทนความจนไม่หาย ตราบใดที่ทางบ้านยังไม่สบาย ไม่กล้าแบกหน้าที่ไม่อาย กลับไปให้ใครเขานินทา แวะมาชื่นชมความเป็นชนบทครับ อุตส่าห์ว่าจะเอาสัญญานาปีมาลงก่อน นายแอบเอาลงก่อนเราอีก อย่าลืมแวะไปอ่านสัญญานาปีน่ะคับ กี้แต่งได้ดีมากน่ะคับ อ่านแล้วทำให้มองเห็นสภาพชีวอตของชาวชนบทเป็นอย่างดี อยากให้ใครก็ตามที่ห่างบ้านมานาน ลองหักลับไปดูที่บ้านน่ะคับ ว่ายังมีใครที่รอยู่ ภูมิใจในตัวนายน่ะ กี้
16 พฤษภาคม 2548 22:35 น. - comment id 468174
มาเยี่ยมเหยียบลุงกี้ เอ๊ย เยี่ยมเยียน
17 พฤษภาคม 2548 14:34 น. - comment id 468401
อิอิ..ผสมผสานได้เยี่ยมมากวิสกี้..
17 พฤษภาคม 2548 16:40 น. - comment id 468460
คำสัญญาแห่งหน้าฝน ชอบกลอนนี้ที่สุดเลยค่ะพี่กี้ เปรียบเทียบได้เห็นภาพอย่างชัดเจน อ่านแล้วยิ้มตามไปกับถ้อยคำที่พี่กี้เอามาเปรียบเทียบ +++แซบอีหลีเด้อ+++
17 พฤษภาคม 2548 16:42 น. - comment id 468463
ชอบคำสัญญาแห่งหน้าฝนอันนี้มากเลยนะคะ อ่านแล้วเห็นภาพเลยค่ะ และยิ้มได้ไปกับถ้อยคำบางคำที่พี่กี้เอามาเปรียบเทียบ
19 พฤษภาคม 2548 21:10 น. - comment id 469376
เอ่อ...พูดไม่ค่อยออกอ่ะค่ะมานอึ้งและโดนมากๆ ฮี่ๆๆ แอบก๊อปนะ(ขอยาดค่ะ)