ฉันเป็นปลาแหวกว่ายความวายวุ่น ฉันเป็นหุ่นที่ถูกชัก...ใครรักฉัน ฉันเป็นนกที่โบกบินแข่งคืนวัน แบกสารพันปัญหามาหนักใจ ต้องรับฟังเรื่องราวที่ซับซ้อน ต้องคอยซ่อนความสลดแสร้งสดใส ต้องเป็นที่ปรึกษาสายตาใคร ต้องเทคแคร์แก้ไขให้ทุกคน ท่ามกลางเสียงเซ็งแซ่ที่ซัดเสียบ เธอเป็นเหมือนห้องเงียบยามสับสน เป็นกระดาษให้ทดความอดทน เป็นถนนไร้หลุมบ่อขุดล่อลวง เป็นดินตมพอเพียงเลี้ยงสาหร่าย เป็นศัพท์ที่มีความหมายอันใหญ่หลวง เป็นคนแคร์ใช่แค่ใคร่มีไว้ควง เป็นแสงดวงสรวงดาวประดับดิน ไม่ต้องปลอบไม่ต้องปลุกให้ลุกสู้ แค่ยืนดูยามร้องไห้อย่าใจหิน ถึงมีเพียงเสียงหายใจให้ได้ยิน ทุกความหมายก็พ่ายสิ้นความเป็นเธอ ฉันเป็นปลายที่แหวกว่ายในผงฝุ่น ที่กักตุนแรงใจไว้เสมอ ทุกความเจ็บพลันจบเมื่อพบเจอ ความซื่อเซ่อเธอช่วยซับความกร้านวัย 27 มีนาคม 2548
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์ 7 พ.ค. 2548 18:23 น. - ID 75587 
1065
3
0
7 พฤษภาคม 2548 18:37 น. - comment id 463291
โว้วๆๆ ลุงกี้ อ่านแล้วลื่นไหลดีแท้ เพราะอ้ะ อ่านแล้วไม่สะดุดเลย คล้องจองโคดด(ค่ะ) (( กลัวไม่สุภาพ หุหุ)) เก่งๆๆๆ
7 พฤษภาคม 2548 21:13 น. - comment id 463360
เอ่อ ตกลงเธอคนนั้นเป็นถังขยะ แบกรับทุกอย่างช่ายป่าวเนี่ย
7 พฤษภาคม 2548 21:42 น. - comment id 463381
น้องกี้ หาให้คนได้ไหมคะ.. คนที่เมื่อเวลาพบแล้วช่วยปลดทุกข์ของเราให้คลาย.. สวัสดีค่ะ
7 พฤษภาคม 2548 22:08 น. - comment id 463396
ห้องแห่งนี้ช่างเหงาเหลือเกิน
8 พฤษภาคม 2548 10:52 น. - comment id 463478
ยามสับสน จะหาใครสักคน ช่วย .............
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
