พลิ้วลมพัดกวัดไหวใบหญ้าเอน ล้อลมเล่นพัดกราวเจ้าสะท้าน โอนอ่อนเฉียงเอียงลู่เย้าเป่านมนาน ใบบอบบางเกินต้านทานวาตพา อยู่ท่ามกลางทิวหญ้าธรรมากลืน แปลกแตกต่างที่ยังฝืนต่างใบหญ้า บ่สะทกสะท้านไหวใจชินชา แค่พัดมาลาพัดไปไม่จีรัง จะให้ไหวให้เอนเช่นต้นหญ้า คงไม่บ้ากระทำตนดั่งหนหลัง เคยถูกซัดพัดจนล้มลมโหมพัง กว่าจะตั้งยันกายเกือบวายวาง มีพลังข้างในไว้ทานต้าน ที่เคยผ่านเพียงฝันร้ายไม่ติดค้าง กระแสลมแว่วหวานใดไม่ซัดพัง อย่ามาหวังให้ร่างล้มจมคำลวง
ดาวอังคาs 6 พ.ค. 2548 22:44 น. - ID 75550 
725
3
0
6 พฤษภาคม 2548 23:05 น. - comment id 463023
ใช่ครับ แค่คำพูดของคนอื่น จะให้มันมามีอิทธิพลเหนือนเราได้งัย ไม่ยอมแฮ่ๆๆ มาโหด แวมาทักแวมาทายครับ
6 พฤษภาคม 2548 23:40 น. - comment id 463039
คารวะ 1 จอก ใครบังอาจลวงหนอ อิอิ
ตกลง..ใครลวงใครเหรอ
7 พฤษภาคม 2548 17:03 น. - comment id 463257
คำที่พิมพ์ไปจากปลายนิ้วมาหน้าจอ จะหาความจริงได้ตรงไหนหนอ สงสัยเหมือนกัน แวะมาอ่านค่ะคนดี ทิกิ
7 พฤษภาคม 2548 19:15 น. - comment id 463301
เข้มแข็งดีจังค่ะ อยากได้สักครึ่งนึงค่ะ:)
8 พฤษภาคม 2548 14:32 น. - comment id 463548
ตอบคุณ BongNothMaRu แน่นอนที่สุดครับ ขอบคุณมากครับคุณ BongNothMaRu ตอบคุณคนเมืองลิง ไม่มีใครลวงใคร ไม่ต้องมานอนขำกลิ้งเลย อิอิ ตอบพี่ทิกิ ทั้งนั้นแหล่ะฮะ งานเขียนคนนี้ คนนั้น ไม่รู้เลยว่า ออกมาจากส่วนลึกของตัวตน หรือว่า เค้นงานกลิ่นใหม่ ๆ ออกมากันแน่ เวลาตีบตันทางความคิดในช่วงชีวิตนิ่ง ๆ เราจะหาอะไรมาเขียนกันดี บางที อาจเป็นแค่ต้องทำไม่ให้หมดพลังไฟก็เป็นได้ ขอบคุณมากครับพี่ ตอบคุณเพียงฯ เป็นการช่วยเหลือตัวเองน่ะ เราต้องอยู่กับตัวเราไปตลอด ตั้งแต่เกิดจนตาย ไม่ใช่ เพื่อน พ่อ หรือแม่ ต้องหาระบบปฏิบัติการในตัวเองออกมาให้ได้ เพื่อตัวเอง กลัวเพียงแต่อีกหน่อยก็จะกลายเป็นหุ่นยนต์.....
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
