ใจฉันยังคงเดิมอยู่อย่างนี้ ตั้งแต่วันที่เธอมาบอกลา เธอจะไปกับฉันก็ไม่ว่า เมื่อใดที่เธอเจ็บช้ำกลับมา ฉันจะเช็ดน้ำตาให้เธอเอง ทำไมต้องรัก.ทำไมต้องห่วง ทั้งที่เขาทำให้เราน้ำตาร่วง ยังจะห่วงเขาทำไมใจเจ้าเอย เธอรู้แล้วใช่ไหมในวันนี้ ว่าคนที่ถูกทิ้งความจริงให้ อยู่กับความอ้างว้างเป็นอย่างไร สะใจไหมกับความช้ำเขากำนัล เธอก็เป็นเช่นฉันเมื่อวันก่อน ถูกตัดรอนเยื่อใยให้ไหวหวั่น ดาบนั้นคืนสนองต้องจาบัลย์ และเป็นวันฉันหัวเราะ.....เยาะเย้ยคืน. อาจเจ็บปวดเจ็บในใจอยู่ลึก ๆ ความรู้สึกเก่าเก่าเข้าปนเป กับความรักความลวงที่เสเพล ใจโลเลไร้รักหนักอกจริง เจ็บใจบ้างแต่ก็พอทนไหว ไม่ว่าใครเจอคงเจ็บทั้งนั้น ความรักความหลงที่รอคอยวัน ที่รักนั้นหวังว่าจะเป็นจริง
5 พฤษภาคม 2548 19:42 น. - comment id 462486
เจ็บปวดเหลือจะกล่าวเล่ารู้สึก แต่ยังไงยังผนึกความห่วงหา ให้กับเธอคงมั่นไม่ผันลา ถึงแม้ว่าเธอนั้นจะผันใจ แวะมาทักทายค่ะ
5 พฤษภาคม 2548 18:36 น. - comment id 462489
รอเพียงสักวัน..หวังนั้นจะเป็นจริง... เขียนได้น่ารักมากค่ะ..
6 พฤษภาคม 2548 15:07 น. - comment id 462816