ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน ที่มีความคิดเปลี่ยนผันไปอย่างนี้ จากเพื่อน...กลายเป็นคนที่หัวใจรู้สึกดี จากไม่เคยสนใจ...ตอนนี้กลับห่วงใย เหลือเกิน ก้อคงทำได้เพียงแค่คิด ฉันมีสิทธิ์...มันคงไม่ผิด...ใช่ไหม ความคิดของฉันไม่เคยทำร้ายใคร หรือว่าเธอกลัวใจของตัวเอง ก็ได้แต่เก็บความรู้สึกนี้ไว้ แอบดีใจเวลาที่เธอมาหา แอบยิ้มเวลาที่เธอโทรมา แอบหวังนิดๆว่าเธอจะคิดเหมือนกัน แต่มันคงเป็นไปไม่ได้หรอก เพราะมันมีอยู่สิ่งหนึ่งที่เคยบอกเธอเอาไว้ ว่าฉันเกลียดจริงๆเพื่อนที่มีความรู้สึกแปลกไป แล้วเป็นไงตัวฉันเองรับไปเต็มๆ เธอบอกว่าฉัน.....ไม่เหมือนใครเขา อยากจะรู้...เธอเอาอะไรมาวัดตรงนี้ ความรู้สึกมันบ่งบอกหรือคนดี ว่าฉันคนนี้...แตกต่าง...กับคนอื่นเหลือเกิน มันผิดตั้งแต่รู้จักกันแล้วแหล่ะเธอ หยิ่งเมื่อเจอ...เลยอยากชนะใจเธอให้ได้ เธอเป็นของมีค่า...ที่ฉันหามาด้วยหัวใจ ถ้าตอนนี้เธอหายไป ฉันคงร้องไห้...แน่เลย
5 พฤษภาคม 2548 17:11 น. - comment id 462457
เป็นเหมือนกันเลยแฮะ เราตอนนี้ เมื่อก่อน บอกเหมือนกันเกลีดที่สุดคือความเป็นเพื่อนที่เปลี่ยนไป แต่ตอนนี้ดิ อยากได้เพื่อนเป็นเป็นซะงั้นหน่ะ
5 พฤษภาคม 2548 19:32 น. - comment id 462480
เริ่มเกิดอาการใจเต้น ยามที่ใกล้ใจก็หลบเร้นห่วงหา เพิ่งจะรู้ตอนนี้เองว่าความรักมาบรรเลงในอุรา กับเธอคนที่เคยมองว่าเป็นแค่เพื่อนกัน กลอนน่ารักดีค่ะ
6 พฤษภาคม 2548 14:40 น. - comment id 462804
อิดฉาครับ