วันนี้มีแต่ความเหว่หว้า ไม่มีคนที่เคียงข้างตลอดมาอย่างเก่าก่อน ไม่มีไออุ่นแห่งรักมีเพียงน้ำตาที่เปียกปอน มีแค่เพียงสายลมอ่อนยามค่ำคืน ไม่รู้ว่าต้องเหงาอย่างนี้อีกนานไหม หรือยังคงต้องฝันร้ายยามหลับไหลไม่ยอมตื่น ไม่มีดวงดาวส่องแสงพร่างพราวยามค่ำคืน ไร้คนข้างกายหวนคืนไม่กลับมา เป็นเพราะใจไม่รู้ความหมาย...คำว่ารัก พอสูญเสียเลยรู้ว่ารักมีค่าหนักหนา พอเธอหายไปไม่หวนกลับมา เลยรู้ว่าเธอ..คือทุกสิ่งที่มีค่ามากมาย ลมหายใจในวันพรุ่งนี้.ที่ไม่มีเธอ มีเพียงน้ำตาที่ไหลเอ่อ..ของคนที่อ่อนไหว ไร้เรี่ยวแรงหมดกำลัง..จะก้าวเดินต่อไป เมื่อวันนี้ มีเพียงลมหายใจที่ไม่มีเธอ เหงา..เหงา..ท่ามกลางสายลม สายหมอก ทำได้แค่ลวงหลอกว่าเราจะได้พบเจอ คนที่ฉันรักที่แท้จริง มีเพียงแค่เธอ. รอคอยมาเสมอแม้ไม่มีหวังอะไร สุขใจเมื่อได้คิดถึงวันเก่า. วันที่มีเธอเคียงข้างเป็นเงาไม่ห่างไปไหน แต่วันนี้สิ้นสุดแล้ว..ตรงที่เธอหมดลมหายใจ ฉันจะอยู่ได้อย่างไร.เมื่อคนที่รู้ใจ...ไม่กลับมา ทำไมโลกนี้ไม่ยุติธรรมต้องกลั่นแกล้ง เหมือนสวรรค์เสแสร้งให้ต้องห่วงหา จะลบลืมเธอออกจากความคิดแต่ภาพเธอยังคงติดตา ทำได้รอคอยเรื่อยมาจนกว่าจะหมดลม. หายใจเข้าออกในทุกช่วงแต่ละวัน ความสุขที่เคยมีมันชั่งแสนสั้น..เหลือแต่ความขื่นขม คืนนี้..คงต้องนอนกอดหมอนอย่างคนที่โง่งม ต่อให้ร้องหายจนหมดลมเธอก็ไม่มีทางหวนคืน.
4 พฤษภาคม 2548 22:47 น. - comment id 462103
อย่าเหงาเงียบหงุดหงิดหยุดคิดก่อน อย่าอาวรณ์ว้าวุ่นให้ขุ่นหมอง อย่าเหว่หว้าอารมณ์ระทมครอง อย่าร่ำร้องนองหน้าน้ำตาริน จะได้พบสบเจอที่เธอรัก ไม่นานนักแน่นอนจะถอนสิ้น เหงาจะหายคลายโศกได้โบกบิน จะผันผินโผฟ้านภาพราว จะเห็นเดือนดาราประภาใส งามวิไลลอยล่องส่องแสงขาว กระพริบพรึกลึกลับวะวับวาว สุกสะกราวดาวเดือนได้เยือนยล ถึงจะหายไม่หวนใช่ควรคู่ จงตรองดูดีดีมีมากล้น ใช้เวลารอใหม่ใครสักคน ไม่หนีพ้นพบแน่ที่แท้จริง จงอดกลั้นตันตื้นจงขืนข่ม อย่าระทมทุกข์ถมจนจมดิ่ง หยุดระเหี่ยเสียใจไม่ประวิง ปลิดปล่อยทิ้งเถอะน่าอย่าเศร้าเลย
4 พฤษภาคม 2548 23:02 น. - comment id 462109
เหงาเหงาอยู่ท่ามกลางสายลมสายหมอก แถมยังหลอกตัวเองว่าเธอยังห่วงหา ซึ่งทั้งหมดในความเป็นจริงฉันเป็นแค่ผู้หญิงที่เธอผ่านมา แล้วก็ไม่เคยคิดเห็นค่าเธอจึงได้แค่แวะมาแล้วผ่านเลย ชอบค่ะชอบ
5 พฤษภาคม 2548 01:45 น. - comment id 462184
เหงา ในการรอคอย ยิ่งคิด เหมือนยิ่งซ้ำรอย ความขื่นขม หัวใจ อ่อนไหว เจ็บจม ไม่รู้ว่าต้องทน กับความรู้สึกที่ว่า อีกกี่นาน ความเหงาเกาะกุมหัวใจ ไม่รู้เมื่อไหร่ ความรู้สึกนี้จะผันผ่าน ฉันไม่อาจบอกใคร ถึงความร้าวไหว ทรมาน อยากเร่งคืนวันให้ผันผ่าน ไม่ต้องทนเหงา ทรมาน เดียวดาย