เคยฟังไม๊เสียงหัวใจ .. ยามไหวอ่อน ยามใจรอนแรมร้าง อ้างว้างเหงา เสียงสะท้อนก้องอยู่ใน .. ใจของเรา คงไม่เคยถึงใจเขา ... สักเท่าใด ยามฟ้าหม่นหมองมัว สลัวมืด ใจยิ่งชืดเย็นสั่น .. หวั่นสลาย เจ้าความเหงาเริ่มบุกเข้ามาทักทาย ยิ่งชวนให้ใจหวั่น .. สั่นทุกคราว .. มองดูดาวบนฟ้า ยิ่งล้าอ่อน .. ภาพบางตอนย้อนคืนมาพาใจเศร้า เมื่อก่อนเคยเคียงข้างพลางมองดาว แต่ตอนนี้แม้เพียงเงา .. ยังไม่มี มองอะไรรอบกาย .. ช่างไร้ร้าง ดูเคว้งคว้างล่องลอย สุดถอยหนี เหมือนเดินเดี่ยวเปลี่ยวใจไม่ใยดี ขาดไร้สีสดใส .. ในใจเรา .. แม้ตะโกนกู่ก้อง ร้องบอกฟ้า .. เค้าคงไม่หันมา .. พาใจเศร้า คงเฉยเมย เหมือนเคย..กับรักเรา ทิ้งไว้เพียงความว่างเปล่า คราวจากไป แต่หัวใจ ใยต้องจำ .. ชอกช้ำจิต ไม่ยอมคิด ตัดระทม ไม่สมหมาย .. กลับเก็บงำความช้ำ .. อยู่ร่ำไป .. เมื่อไหร่นะ .. หัวใจ .. จะชื่นบาน *.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*
25 เมษายน 2548 19:25 น. - comment id 460563
ตึกๆ ตึกๆ ตึกๆ อิอิ เสียงหัวใจผมเต้น เวลาอ่านกลอนครับ
25 เมษายน 2548 19:40 น. - comment id 460586
เสียงหัวใจของใครทำหล่น เจ้าหน้ามลคนสวยใช่หรือไหม ถ้าใช่จะรีบเก็บไว้ทันใด ถ้าไม่ใช่จะตามไปเก็บถึงบ้านเธอ..อิอิ คนละเรือ่งเลยเรา
25 เมษายน 2548 22:08 น. - comment id 460756
คุณวิสกี้ >> ขอบคุณจ้าที่แวะมาอ่าน เสียงหัวใจเต้นดังจังเลย อิอิ ..... คุณแม่จิตร >> อิอิ .. ขอบคุณสำหรับกลอนเพราะ ๆ จ้า ^^
26 เมษายน 2548 12:22 น. - comment id 460985
เป็นเสียงหัวใจที่ฟังดูเงียบเหงาจังนะค่ะ
26 เมษายน 2548 21:38 น. - comment id 461448
.....ยามใดใจเหงา.....คนเดียวจับเจ่า.....ให้เศร้ากังวล..... อย่าเพิ่งถอนใจ.....ขับไสไล่พ้น.....อดเอ๋ยอดทน.....มองก้นหัวใจ .....โปรดอย่านึกกลัว.....พิศความหมองมัว.....หาความสุกใส..... ยามบัดเดี๋ยวนี้.....ยามดีรู้ไหม.....ได้เห็นความใน.....ของตัวเราเอง .....ปัดความฟุ้งซ่าน.....พลังเกิดขึ้นพลัน.....เข็มแข็งไม่เกรง..... ต่อไปมั่นแท้.....แน่วแน่ไปเยง.....ขับขานครวญเพลง.....บรรเลงรำพัน .....เหงาเลยถ้าเหงา.....ดั่งเพื่อนต่างเงา.....เอาเลยเหงากัน ฉันเองก็เหงา.....แต่เราเท่าทัน.....เปลี่ยนบทพลิกฝัน.....สุขสันต์ความจริง
26 เมษายน 2548 22:47 น. - comment id 461496
คุณ ข้าวปล้อง >> บางทีหัวใจก็ส่งเสียงเหงาๆ น่ะค่ะ .....ขอบคุณมากนะคะที่แวะมาทักทายกัน ^^ คุณดาวอังคาร >> กลอนเพราะมากค่ะ ชอบจัง !! ^^