รังเกียจ เกลียดได้ ฉันไม่ว่า หรือจะตบหน้าด้วยสายตาชาเฉย ใช้ความเงียบที่มีขยี้ความคุ้นเคย ฆ่าให้ตาย ได้เลย อย่าเกรงใจ ด่าฉันด้วยถ้อยคำแช่น้ำกรด จะอุทิศน้ำตาทุกหยดในการร้องไห้ จะตีจะฆ่า ไม่ว่าอะไร คงตายอย่างอุ่นใจ นอนหลับตา เจ็บกว่าถูกเบื่อ คือ หมดรัก เจ็บกว่าหมดรัก คือ ไร้ค่า เจ็บกว่าถูกเกลียด คือ อยู่นอกสายตา เจ็บกว่านั้น คือ ถูกเลิกราน้ำตากระเด็น เจ็บกว่าเลิก คือ ทำเป็นไม่ทัก เจ็บกว่าไม่ทัก คือ แกล้งไม่เห็น เจ็บกว่าเลือดร้อน คือ เลือดเย็น เจ็บกว่าลำเค็ญ คือ ถูกรำคาญ เจ็บกว่าถูกขัง คือ ถูกปล่อยไว้ เจ็บกว่าถูกทำร้าย คือ ถูกสังหาร กลับมาฆ่าฉันตายยังไม่ทรมาน เพราะเจ็บกว่าการถูกฆ่า....คือ ถูกลืม 5 มีนาคม 2548
23 เมษายน 2548 21:24 น. - comment id 459338
โถ..มาปลอบใจคนถูกลืมค่ะน้องกี้ พี่พี่พี่พี่พี่ ม่ายม่ายม่าย เคยเคยเคย ลืมลืมลืมลืม........ สวัสดีเด๊อ
23 เมษายน 2548 21:39 น. - comment id 459351
เฮ้อ! กว่าจะมาได้ขนาดนี้..ถูกลืมนิดหน่อย ทำใจดีกว่านะ อีกหน่อย ความเจ็บก็คงหายไปเอง :) ...หากลืมความหลังได้ ใจจะเปี่ยมสุข ไม่มีความทุกข์ คอยจดคอยจำ...
23 เมษายน 2548 21:45 น. - comment id 459357
ลืมไป..ชั้นมันคนอื่น..ลืมไป..ของๆคนอื่นเค้ามีเข้าของ ชั้นได้เพียงแต่..มอง อ้ะ ไม่ค่อยเกี่ยวแฮะ ^^ เศร้าบาดใจเหลือเกินค่ะคุณพี่ ^^ กาซิก-กาซิก เลยแระ
23 เมษายน 2548 23:05 น. - comment id 459408
เจ็บกว่าไม่ทักคือการไม่เห็น เรามักเป็นอย่างนี้บ่อยๆและก็ถูกกระทำบ่อยไม่แพ้กัน
24 เมษายน 2548 02:12 น. - comment id 459478
ลาก่อนความรักที่ฉันเคยมี ลาก่อนความดีที่ฉันเคยหวัง ลาก่อนทุกข์ที่สุมประดัง ลาก่อนเพราะความรักมลาย
24 เมษายน 2548 02:13 น. - comment id 459479
อินกับกลอนเกินครับ พอเขียนจบเลยเผลอกด Enter ไปซะนี่ อยากจะบอกว่ากลอนกินใจมากครับ ^^
24 เมษายน 2548 13:58 น. - comment id 459654
โอยยยเศร้ามากๆ ฆ่าฉันให้ตายเสียยังดีกว่า มาทรมาน เมื่อไม่ต้องการก็ควรจะฆ่า .......
24 เมษายน 2548 23:40 น. - comment id 460035
แต่กลอนได้โดดมากมาก