ใคร..ทำไม..เช่นนี้..

พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร

คิดแล้วเศร้า  ใจระทมขมขื่น
ไม่อาจฝืน  ลิขิต  จากสวรรค์
คอยกำหนด  กฎเกณฑ์  ทุกวี่วัน
คอยกักกัน  พรมลิขิต  ชีวิตคน				
comments powered by Disqus
  • unicorn

    22 เมษายน 2548 11:29 น. - comment id 458062

    ชิวีตนี้ เราก้าวเดิน สู่จุดหมาย
    ด้วยหัวใจ ที่สั่ง ลิขิตสร้าง 
    ไปข้างหน้า มิหยุดยั้ง ด้วยพลัง
    สู่ความหวัง ที่เรา นั้นรอคอย
    
         แม้จะเหนื่อย เมื่อยล้า ก็พักก่อน
         ให้หัวใจ ได้พัก บ้างเถิดหนา
         อีกทั้งกาย ชอกช้ำ ทุกยาตตรา
         เพื่อเสริมสร้าง ขุมพลัง แห่งชีวิน
    
    เมื่อเธอท้อ สิ้นหวัง มิอาจก้าว
    ขอเจ้ามอง ดาราพราว สกาวแสง
    ทุกค่ำคืน สวยงาม มิอ่อนแรง
    นั่นคือแสง แห่งศรัทธา ให้ก้าวเดิน
    
                   
              เป็นกำลังใจให้นะครับ
    
  • แก้วนีดา

    22 เมษายน 2548 14:34 น. - comment id 458245

    พรมหรือมาคอยลิขิต
    ชีวิตของใครใครลิขิตได้
    อย่าโทษพรมองค์ใดใด
    ตัวท่านเองไงลิขิตเอง
    
    แอบมาชมผลงานที่พรมลิขิตจ๊ะ.........อิอิอิ
    
    
  • a

    22 เมษายน 2548 15:42 น. - comment id 458333

    เคยมีนักเรียน2คนเป็นเพื่อนกัน
    >>ทั้ง2สนิดกันมาก
    >>ไปไหนด้วยกัน
    >>สุขด้วยกัน
    >>ทุกข์ด้วยกัน
    >>ทั้งสองเรียนด้วยกัน
    >>เรียนปีเดียวกัน
    >>เรียนห้องเดียวกัน
    >>นอนด้วยกัน
    >>มีวันหนึ่งเพื่อนคนหนึ่งป่วย
    >>และเขาอยากทานก๋วยเตี๋ยว
    >>เพื่อนอีกคนจึงไปซื้อให้
    >>แต่ระหว่างทาง
    >>เกิดอุบัติเหตุ
    >>เขาเสียชีวิต
    >>แต่ด้วยความที่รักเพื่อน
    >>วิญญาณของเขาจึงนำก๋วยเตี๋ยวมาให้เพื่อนและ--ไป
    >>ได้ข้อความนี้ต้องส่งโฟรส์20กระทู้ไม่ใช่20
    >>-- ถ้าไม่ทำตามจะเกิดอุบัติเหตุภายใน7ชั่วโมง  นับถอยหลังอยากรู้จักใครเป็นคน
  • ผู้หญิงไร้เงา

    22 เมษายน 2548 19:19 น. - comment id 458570

    คิดแล้วเศร้าในชีวิตติดความรัก
    แต่ก็ต้องอกหักรักสลาย
    เมื่อเขานั้นไม่มีรักปักมลาย
    จึงเหลือความเดียวดายได้น้ำตา
    
    *-*แวะมาเป็นกำลังใจให้นะค่ะ*-*

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน