จุดแรก คือ พบ เธอ คือ คนแปลกหน้า ที่เดินเข้ามาในใจฉัน แล้วก้อรับเธอเข้ามาโดยพลัน และไม่หวั่นว่าจะเกิดเหตุการณ์ใด เธอทำให้ฉันมีความสุข ในทุกทุกวินาทีที่อยู่ใกล้ ทำไมเป็นอย่างนี้...นะใจ นี่ใช่ไหม...ความรัก...บอกฉันที จุดจบ คือ จาก อยากให้เธอกลับมาตรงนี้ กลับมาเป็นกำลังใจที่แสนดีให้กับฉัน กลับมารับรู้ความรู้สึกของกันและกัน ให้ชีวิตเหมือน-เหมือนทุกวันที่เคยผ่านมา กลับมาซ่อมแซมอะไรบางอย่าง ที่ทำให้รักเราจืดจางร้างค่า กลับมาปลุกจิตใต้สำนึกให้มันตื่นและลืมตา ยินดีกับวันใหม่ที่ผ่านเข้ามาอย่างมั่นคง เมื่อพบต้องพราก เมื่อจากต้องเจอ
22 เมษายน 2548 00:00 น. - comment id 457870
น่าจะลิงค์ที่เจอมาให้ดูมั่งนะคะ
22 เมษายน 2548 05:13 น. - comment id 457940
มีพบมีพราก มีจากมีเจอ ดั่งฉันกับเธอ จากเจอพบพาน *-*แวะมาทักทายค่ะ*-*
22 เมษายน 2548 12:59 น. - comment id 458158
คนหน้าแปลกมาแลกนามบัตร....อิอิ เคยได้ยินเพลงเขาร้อง อิอิ เราก็อยากยื่นหน้าเข้าไปเผื่อจะแปลกบ้าง อิอิ
22 เมษายน 2548 13:57 น. - comment id 458218
อย่างน้อยก็ได้รู้จักรัก แม้จะเพิ่งรู้เมื่อบางสิ่งผ่านไป ไม่มีอะไรย้อนกลับในวันเวลาที่ผ่านได้ แต่การก้าวต่อไปข้างอาจทำให้ได้พบสิ่งที่เคยพบในวันวานที่ผ่านมาค่ะ ^__^
23 เมษายน 2548 11:20 น. - comment id 458982
การพบทำให้เกิดความสุขและลางครั้งการจากลา ก็ทำมห้สุขยิ่งกว่า เพราะถ้าพบแล้วมันเจ็บก็จากลาซะดีกว่านะคะ แต่งได้ความหมายดีนะคะ ^_^
23 เมษายน 2548 21:29 น. - comment id 459340
ขอบคุณทุกความคิดเห็นมากค่ะ ^_^ เป็นเหมือนกำลังใจให้ชีวิต เราจะรอนะ
23 เมษายน 2548 22:29 น. - comment id 459383
โอ้โหหห เก่งจังเลยน้าออมรัก!! เราชอบกลอนที่เธอแต่งมากเลย ความหมายดีตรงๆดี อ่านแล้วแบบแอบเศร้าแต่เข้มแข็ง อิอิ ขอให้สู้ต่อไปน้า เรายังต้องเจอะเจอใครอีกมากมายในเส้นทางชีวิต สิ่งที่ผ่านมาที่เราพบเจอถือเป็นประสบการณ์ที่มีค่าช่วงหนึ่งของชีวิต สิ่งดีๆก็จดจำเอาไว้เป็นความทรงจำดีๆต่อไปนะจ๊ะ เพราะการที่เราจะเจออะไรหรือใครดีๆผ่านเข้ามานี่มันไม่ใช่ง่ายๆเลยนะ ก็ถือว่าโชคดีที่ได้รุ้จักคนอย่างนี้แล้วกันนะจ๊ะเพื่อนรัก ขอให้โชคดีน้า รักเพื่อนนะ^^
23 เมษายน 2548 22:33 น. - comment id 459387
ขอบคุณมากนะ รักเพื่อนเหมือนกันนะ
24 กรกฎาคม 2548 01:15 น. - comment id 495046
ผมเชื่อว่าคงไม่ใครหรอกที่จะอยากจากคนที่เรารักไป แต่ก้อไม่มีกฎหมายใดบัญญัติไว้ว่าให้เราต้องอยู่กับคนๆนั้นตลอดไปเมื่อเรากับเค้าไม่มีค่าต่อกันและกัน จากบทกลอนที่คุณออมรักได้แต่งมา ผมยอมรับว่าผมไม่รู้ว่าเหตุการณ์ที่คุณออมรักเจอนั้นเป็นอย่างไร แต่..ผมขออวยพรให้มันจบในทางที่ดี กลอนบทนี้ เริ่มต้นด้วยความสุข แต่ลงท้ายด้วยความเศร้า.... ผมหวังว่าคุณออมรักจะพบเจอกับความสมหวังในสิ่งที่คุณหวังอยู่ เพื่อให้กลอนบทต่อไปของคุณจะเป็นบทกลอนที่มีแต่ความสุข สดใส ดีกว่าต้องแต่งแต่บทกลอนที่มีแต่ความเศร้า จริงไหมครับ.... หวังว่าผมคงไม่ช้าเกินไปที่จะแสดงความคิดเห็นนะครับ ขอบคุณครับ...
4 มกราคม 2549 21:25 น. - comment id 551200
ขอบคุณค่ะ ^^;