สายลม เค้าแสงดาว แพรพราว สดุจตา ส่องแสง ทั่วนภา เจิดจ้า ทั่วนคร ลมโชย ชโลมจิต ใจคิด ถึงบทกลอน คลุกเค้า ในบางตอน เก่าก่อน ทีเคยมี ความหลัง ยังฝังตรึง กล่าวถึง สมปฤดี มอบกาย แม้ชีพพลี สุขี บางเวลา เมฆหมอก เริ่มบดบัง ทุกครั้ง ใจสั่นพล่า มืดมิด ทั่วนภา ท้องฟ้า เริ่มหม่องมัว สายฝน โรยระริน เค้ากลิ่น ความหลังเศร้า เหตุใด ชีวิตเรา รักเขา เพียงข้างเดียว
พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร 21 เม.ย. 2548 13:26 น. - ID 74853 
1100
3
0
21 เมษายน 2548 13:48 น. - comment id 457436
ไปหลงรักใครเข้าน้อ ถึงได้มานั่งเขียนกลอน เศร้าแบบนี้ เป็นกำลังใจให้ หาคนใหม่ที่รักเรานะครับ สู้โว้ย โย่ๆๆ แวมาทักแวมาทาย
21 เมษายน 2548 14:19 น. - comment id 457466
แสดงดาวที่พราวพร่าง ส่องสว่างต่างจากฉัน ที่ทุกข์เศร้าเหงาทุกวัน ได้แค่ฝันที่สุขใจ *-*แต่งได้ดีค่ะ*-*
21 เมษายน 2548 23:41 น. - comment id 457850
เจ๋ง...แจ๋ว...แหว๋ว ครับ แวะมาเยือนครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
