เย็นหยาดเพชรเกล็ดฟ้าประกายฝน ที่ฉ่ำล้นรินมาชะความหมอง หอมกลิ่นอายสายฝนหล่นละออง ช่างงดงามยามมองเหมือนต้องมนต์ ฟ้ามองดินดินมองฟ้าไม่กล้าฝัน จึงรำพันรักไว้ในหยาดฝน ให้โปรยปรายพรายพรมแรงลมบน ละอองหล่นคำรัก ฟ้าฝากดิน เหมือนเธอฉันมั่นรักดังดินฟ้า ต้องห้ำหั่นกับปัญหาดังผาหิน ฝากสายฝนบรรเลงเพลงระริน ให้เธอยินยืนยันคำสัญญา เจียระไนหยาดเพชรในเม็ดฝน เป็นแหวนวน กระหวัดนิ้วไว้แน่นหนา วันฝนพร่างคือวันเราเข้าวิวาห์ ดินกับฟ้าใช้น้ำฝนเชื่อมน้ำใจ รักต่างชนคนละชั้นเธอฉันช้ำ ตาเราสองนองซ้ำด้วยน้ำใส จากวันนี้จะพบกันอีกวันใด ฉันร้องไห้รอสายฝนหล่นละออง 25 มีนาคม 2548
19 เมษายน 2548 21:34 น. - comment id 456150
ยืนตากฝนหม่นหมองแล้วร้องไห้ คืนที่ใจเจ็บช้ำกระหน่ำแผล กลืนน้ำลายลงย้ำคำว่าแพ้ ชื่นกับแผลเขาฝากอยากขอบคุณ..*** มายืนร้องไห้กลางสายฝนค่ะ สวัสดีนะน้องกี้
19 เมษายน 2548 22:10 น. - comment id 456173
นั่งมองฝนริมหน้าต่างช่างน่าคิด ว่าทำไมชีวิตจึงหงอยเหงา ตื่นมาทุกเช้า..มีเพียงตัวเรา กับความว่างเปล่า...โดดเดี่ยวและเดียวดาย มาแบ่งปันความเหงาค่ะ
19 เมษายน 2548 22:57 น. - comment id 456196
สายฝนหยาดสาดกระเซ็นจนเป็นฝอย กลบน้ำตาที่ย้อยเป็นรอยหมอง เย็นหยดน้ำสายฝนหล่นละออง สายฝนนองรดอาบคราบน้ำตา
20 เมษายน 2548 00:17 น. - comment id 456281
ดีนะค่ะที่รอสายฝนหล่นละออง ถ้ารอให้หล่นที่ระนองคงต้องรออีกนานเลย อิอิ ก็ตอนนี้หน้าแล้ง ไม่มีฝนไง อิอิ กลอนไพเราะมากเลยค่ะ ชื่นชมในผลงานนะค่ะ
20 เมษายน 2548 06:36 น. - comment id 456376
อยากให้ฝนตกจังเลย.......... แวะมาเป็นกำลังใจให้นะ
20 เมษายน 2548 09:41 น. - comment id 456472
ความรักและหยาดฝนย่อมเร้าอารมณ์สุนทรีย์ได้เสมอครับ งดงามมากกับบทกลอน