มีเพียงรูปเธอ
เด็กน่าlove
มีน้ำตาและดวงดาว...
พร้อมกับความปวดร้าวเป็นเพื่อน
ความทรมานเริ่มเข้ามาเยี่ยมเยือน
ตอกย้ำให้นึกถึงคำเชือดเฉือนก่อน
มีเพียงรูปเธอใบเก่า ...
กับความทรงจำที่เคยมีเราอยู่ตรงนี้
เก็บเอาไว้เนิ่นนาน..ความรู้สึกดี ๆ
อะไร ๆ ที่เคยมีก็คงอยู่อย่างนี้เรื่อยไป
แม้ว่าจะไม่มีเธออีกแล้ว
ไม่มีวันจะได้สบตาวาวแววที่สดใส
ไม่มีวันคืนกลับมาเคียงใกล้อีกต่อไป
หากแต่ถ้อยคำในหัวใจ...
ยังกระซิบบอกอยู่ร่ำไป... ว่ารักเธอ
เหมือนเป็นคนโง่คนหนึ่ง
ที่กลายเป็นที่พึ่งยามเธอเหนื่อยล้า
พอมีแรงก็ไร้ภาพฉันในแววตา
เที่ยวเสาะหา ... ความรักอยู่ร่ำไป
เป็นเพียงหัวหลักหัวตอ
ใช้ยึดเหนี่ยวยามเธอท้อและร้องไห้
พอหมดคราบน้ำตา ... เธอก็ไป
ไม่เคยรับรู้ว่าตอไม้ก็เจ็บเป็น