บอกที่เถอะบอกฉัน
เด็กน่าlove
เห็นเธอเดินกับเขากี่ครั้งก็เจ็บ
มือที่เขาเกาะคุมไม่ใช้ของฉัน
รอยยิ้มของเธอตรงหน้าเขาก็ไม่ใช้ของฉัน
มีเพียงความปวดร้าวที่เป็นของฉัน
ใจเอ๋ยเมื่อไรจะลืมเธอ
เค้าก็แค่คนที่เดินผ่านมา
ไม่มีค่าให้เราจดจำฝัน
ก็แค่หลายจตหลายหัวใจ
ที่ไม่เคยรักใครอยากจริงจัง
ขอบคุณพระผู้เป็นเจ้า
ที่นำให้เรามาเจอกันที่นี้
เรียนเล่นเป้นเพื่อนที่ดี
ตลอดเวลาที่เรามีคืดความจริงใจ
ฉันเป็นเพียงตะเกียงน้ำมัน
ไม่ว่าเธอจะวางฉันไว้ตรงไหน
แค่ปลายเท้าเบื้องล้างหรือกลางใจ
ก็ส่องแสงไปไม่เปลื่ยนแปลง
บอกทีเถอะบอกฉัน
ว่าจะหลอกกันไปถึงไหน
ฉันกลัวจะขาดใจ
กลัวน้ำตาที่หลั่งไหลจะไม่พอ
บทกลอนไทย