แรงปรารถนาแห่งใจ

ภูวดินทร์

อิงไออุ่นครุ่นคิดชิดนวลน้อง
ได้หมายปองนวลน้องไว้แนบขวัญ
คิดถึงเช้าร่ำจรดเย็นไม่เว้นวัน
ในใจนั้นมีแต่น้องมิปองใครอีกคน
หากแม้นเลือกเกิดกำเนิดได้
ทุกคนอยากเกิดอย่างไรตามใฝ่ฝัน
เลือกเกิดได้ให้รักเกื้อกูลกัน
ตัวฉันนั้นเลือกเกิดอยู่คู่กับนาง
น้องเป็นนกพี่ขอเป็นต้นไม้
นวลน้องได้จับกิ่งอิงร่มฉัน
น้องร้อนกายเกิดเป็นลมห่มกายพลัน
ให้ร้อนนั้นเย็นลงบุษบงใจยินดี
หากหนาวนักขอเอารักเป็นผ้าห่ม
ได้เฝ้าชมกายาผาสุขขี
ได้เป็นหมอนให้นอนหนุนอุ่นโสภี
ด้วยรักนี้จัดให้ได้ทุกทาง
เป็นแป้งเย็นแป้งหอมที่หอมกรุ่น
ลูบไล้ละมุนที่สองปรางนางสุดสวย
เป็นสร้อยคอประดับยามร่ำรวย
และสุดสวยเป็นต่างหูดูงามตา
เป็นดอกไม้ยามเจ้าชื่นชมนัก
ขอเอารักแปลงสร้างอย่างหรูหรา
เป็นสวนดอกไม้ดูสุดหูงามสุดตา
ชื่นอุรายามชื่นชมภิรมย์ครวญ
จะขอเป็นแหวนน้อยสวมก้อยนิ้ว
วาบระยิบพลิ้วแหวนต้องแสงไม่กำสลวล
เป็นกำไรใส่ข้อมือแนบเนื้อนวล
ยามยียวนชวนมองจ้องตาเรา
ทั้งหมดนี้คือใฝ่ฝันอันสดใส
ที่ระบายบอกสู่คงโง่เขลา
จะเป็นได้อย่างไรโอหนอเรา
เขาว่าเขลาเฝ้าเพ้อละเมอจริง
ก็อาศัยแรงรักฝักใฝ่มั่น
ถึงอาสัญก็ยังรักประจักษ์ยิ่ง
ขอนวลรู้แล้วโปรดจิตประวิง
ขอเป็นสิ่งตั้งจิตสัมฤทธิ์พลัน.
ด้วยรักและความผูกพันวันที่รัก รัก รัก
แรงบันดาลใจที่ทำให้แต่งกลอนนี้ขึ้นมาเพราะ  อยากรักใครสักคนในเวลานี้
คุณหละอยากเป็นอย่างไรเมื่อใจอยากรักใครเขาบ้าง
ภูวดินทร์
๑๕ เมษ. ๒๕๔๘