ใยแห่งรัก ไยความรัก มักทำ ให้ช้ำจิต ไยชีวิต มิดจน ต้องหม่นหมอง ไยความรู้ สึกถึงยาก จะลิ้มลอง ไยเจ้าของ ของใจเธอ จึงเปลี่ยนคน ไยเวลา เดินช้าๆ แต่คร่าจิต ไยความคิด ยึดติดอยู่ คู่สับสน ไยความดี ที่มี ถึงอับจน ไยไม่ส่ง ผลให้ใจ ใครเปลี่ยนแปลง ไยความจริง ถึงเป็นสิ่ง ที่หนียาก ไยบางราก แห่งรัก ยังคงแฝง ไยหัวใจ ที่อ่อนไหว ต้องไร้แรง ไยฟ้าแกล้ง ให้ใจแข็ง ได้ไม่นาน ไยบางที น้ำตาที่ ไม่ควรไหล ไยน้ำใส ยังคงไหล ไร้สงสาร ไยคนเรา ถึงได้เศร้า ได้นานนาน ไยความเจ็บ ถึงคลืบคลาน เข้าใกล้ใจ ไยทางเลือก ถึงมี ได้น้อยนัก ไยความรัก ต้องทำ ให้หวั่นไหว ไยความฝัน ทำฉัน ให้สุขใจ ไยหัวใจ มันยาก จะหยั่งลง ไยชีวิต วิจิตร จนคิดหนัก ใยแห่งรัก ยังชักอยู่ ให้ลุ่มหลง ไยใจเรา ต้องรักเขา อย่างซื่อตรง ไยตัวเรา ต้องมั่นคง ไม่เดินก้าว ไยน้ำใส ยังไหลลง ต้องสองแก้ม ไยคืนแรม ถึงต้องแซม ด้วยลมหนาว ไยกรวดดิน ถึงต้องดิ้น ไปถิ่นดาว ไยทางยาว ถึงยากเกิน จะเดินไป ไยจันทรา ที่พร่าเห็น เพียงน้อยนิด ไยพิชิต ใจฟ้า ให้หลงใหล ไยความรัก ที่ให้เขา ไปหมดใจ ไยไม่เชือด เฉือนใจ เขาได้เลย..
13 เมษายน 2548 22:35 น. - comment id 453046
ทามไมดปนคนดีอย่างนี้เนี่ย ความรักทำให้คนตาบอดจิงๆเลย
13 เมษายน 2548 23:01 น. - comment id 453075
ใยความรัก มักทำ ให้ช้ำจิต ใยชีวิตต้องผิดหวัง เฝ้ากังขา ใยความเศร้า ถึงได้เฝ้า เราทุกครา ใยน้ำตา ต้องมา แวะปลอบใจ *-*กลอนแต่งได้ดีคะ*-*
16 เมษายน 2548 01:52 น. - comment id 454055
ชอบง่า โดนมาก