ลืมรัก

มืดมิด..จนชิดเช้า

ลืมรัก
ลืมแล้วสิ ลืมคน ที่รักกัน
ลืมคำมั่น ที่เธอนั้น สัญญาไว้
ลืมคำหวาน ที่เคยพูด จนหมดใจ
ลืมว่าใคร ยังคงรอ เธอโทรมา
เธอเปลี่ยนไป เมื่ออะไร มันเปลี่ยนแปลง
เธอแสดง แกล้งทำ จนฉันบ้า
เธอทำพูด แต่สุดท้าย ก็จากลา
เธอคิดว่า ฉันไม่เจ็บ หรือยังไง
เหมือนทนได้ ใยน้ำตา ยังไหลแต้ม
ลงสองแก้ม แล้วให้ทน อย่างไรไหว
เธอไม่รัก เบื่อกันแล้ว ก็ว่าไป
เงีบยทำไม เธอมีใคร หรือยังไง
ทำอะไร ใยใจ ยังคิดนึก
ในส่วนลึก ไม่มีเธอ บ้างได้ไหม
ในส่วนนี้ ไม่มีที่ พอให้ใคร
ในเสี้ยวใจ ไม่มีที่ ไม่ทีเธอ
เวลานี้ เวลาดี เวลาจาก
เวลาพราก ยากที่ใจ จะไม่เพ้อ
เวลารัก ยากที่ใจ ไม่ละเมอ
เวลาเธอ เบื่อกัน ก็ช้ำดี
เจ็บยังไง แค่ไหน ก็คือเจ็บ
เจ็บก็เจ็บ ยังไง ไม่ถอยหนี
เจ็บวันหน้า เจ็บวันไหน จะหายดี
เจ็บตอนนี้ เจ็บตอนไหน ไม่ต่างกัน
ยอมให้เธอ บอกมา คงดีกว่า
ยอมปล่อยเธอ จากลา ไม่มีฉัน
ยอมให้เธอ ไปอยู่กับ คนรักกัน
ยอมเก็บรัก ทั้งหมดนั้น ไว้กับใจ
ฝืนตัวเอง มามากพอ แล้วตอนนี้
ฝืนตัวเธอ ให้ทำดี ไม่ไปไหน
ฝืนเวลา ให้ช้าลง อย่างจงใจ
ฝืนหัวใจ ใครต่อใคร ไปมากพอ
ก่อนจะเดิน เหินห่าง และย่างก้าว
ก่อนหนทาง ที่แสนยาว ต้องร่อยหรอ
ก่อนใจช้ำ ก่อนน้ำใส จะไหลคลอ
อยากจะขอ กอดเธอ ให้ชื่นใจ
ที่อยากได้ มันมากไป ไหมคนดี
ขอโทษที ถ้าเธอไม่ เต็มใจให้
ขอโทษนะ ที่คนนั้น ต้องหวั่นใจ
ไม่เป็นไร จะจากไป แต่โดยดี
มองดูเธอ จากไป แล้วใจหาย
มองข้างกาย เธอแล้วคง หมดหน้าที่
มองความรัก ที่สร้างมา อย่างมากมี
มองคนดี ที่ฉันรัก จนลับตา
หน้าที่หนึ่ง ที่ฉัน นั้นต้องทำ
หน้าที่นั้น ไม่ต้องการ ก็มาหา
หน้าที่นี้ คือหน้าที่ การจากลา
หน้าที่ ที่ว่า คือตัดใจ...

ขอบคุณมากนะคะ ที่ช่วยเตือนเรื่องตัวสะกดอีกครั้ง ฮ่าๆ