ถูกความเงียบคุมขังยังยิ้มสู้ อยู่ลำพังร้างคู่ฉันอยู่ไหว แม้ต้องเสียเธอให้ใครต่อใคร สูญอ้อมกอดตลอดไปไม่กังวล จะทิ้งร้างห่างหน้าสุดฟ้ากว้าง ยิ่งอ้างว้างยิ่งสดใสคลายสับสน มี แมว หมา นก ปลาตู้ ร่วมสู้ทน เลิกคบคนมาคบเงาที่เข้าใจ นี่เธอย่องไปหยุดที่จุดหนึ่ง ห่างก้ำกึ่งครึ่งก้าวสุดร้าวไหว สัมพันธ์หนักรักเขาเข้าเนื้อใน ยังย่องมาห่วงใยอาลัยกัน ถึงวันดีคืนร้ายเธอใจกล้า หอบกันมาเยี่ยมเหมือนเป็นเพื่อนฉัน มาปลอบโยนห่วงใยคล้านผูกพัน หวั่นความเหงาจะบีบคั้นให้ฉันตาย กระอักอ่วมความอบอุ่นที่หืนอับ ดังรถทับใจฉันขวัญสลาย ยิ่งฝืนยิ้มยิ่งถูกย้ำความเดียวดาย ลับหลังเธอฉันฟูมฟายถึงรักเรา ถูกความเงียบคุมขังยังยิ้มสู้ กำพร้าคู่ก็อยู่ได้...ฉันไม่เหงา อยากร่าเริงพูดความลับคุยกับเงา อยู่ใกล้เธอกับเขา...ฉันเหงาใจ 7 เมษายน 2548
8 เมษายน 2548 15:41 น. - comment id 451039
ว้า...........ถ้า 3 คน ดันเหงา.......งั้นก็ 4 คนจิ...จะได้ครบคู่พอดี......อิอิอิ
8 เมษายน 2548 15:58 น. - comment id 451045
โอ้โห.... ท่าทางน่าสนุกนะครับ
8 เมษายน 2548 16:53 น. - comment id 451059
ค่ะ .... หวังว่าคงจะดีขึ้นในไม่ใช้ นะ พ่อ คนเหงา
8 เมษายน 2548 21:56 น. - comment id 451162
ฮือๆ กระซิกๆ โดนอ้ะ โดน เศร้าเลย ใจร้าย เขียนกลอนบาดใจเค้า...ฮือๆ