มีทางดีทางใดก็ไปซะ เพราะว่าความอิสระยังรักฉัน จะไปร่วมทางใครไม่ว่ากัน หากว่ามันน่าเดินก็เชิญไป ถึงจะหยุดอยู่กับฉันเช้ายันค่ำ เราก็ย่ำอยู่กับที่มิไปไหน ทางที่ฉันอยากเสี่ยงเดินเผชิญภัย ก็ไกลห่างทางที่ใจเธอใฝ่ลอง เราถูกเลี้ยงให้โตขึ้นต่างพื้นฐาน คนละแบบคนละบ้านกันทั้งสอง ภาพเดียวกันแต่ต่างกันที่การมอง เราไม่อาจครอบครองความคิดกัน ฉันอาจเกิดมาบังเอิญได้เดินข้าง เขาอาจเกิดเพื่อเป็นอย่างที่เธอฝัน เมื่อความพร้อมกล่าวย้ำคำยืนยัน จึงเป็นฉันที่ต้องย้ำคำยินยอม ไม่มีน้ำหวานใดในผีเสื้อ ภายในเนื้อสีงามไร้ความหอม เขาเป็นดังดอกไม้ให้ดมดอม ยืนยันพร้อมให้กระถางยึดทั้งใจ วันที่ความอิสระประคองปีก ฉันจะหลีกบินพร้อมความสดใส ปั้นกระถางให้ผีเสื้อเพื่ออะไร? โลกไม่ได้สร้างให้อยู่เป็นคู่กัน 19 มีนาคม 2548
8 เมษายน 2548 15:29 น. - comment id 451032
ไปซะไป ไปซะ อย่ามาพบ เรื่องมันจบไปแล้ว ให้แคล้วคลาด อย่ามาทำให้ช้ำใจ อย่างเด็ดขาด ชั้นไม่พลาด ไปกับเธอไม่เผลอใจ เราต่างกันชั้นรู้ดี ไม่มีค่า อย่าเสียเวลา มาพบ ให้จบสิ้น อยู่บนฟ้า อย่าลงมาเดินบนดิน ชั้นคนดิน ต่างค่า อย่าเจอเลย ชั้นคนเจ็บแล้วจำ ช้ำแล้วคิด ชั้นมีสิทธิ์ทำตามใจไปอย่างฝัน ไม่มีเธอ ก็ดี ไม่ผูกพัน ให้เลิกแล้วต่อกัน ฉันและเธอ แวะมาทัก ทายเช่นกันครับ
9 เมษายน 2548 14:47 น. - comment id 451353
ประชดจังเลยนะ......