คืนเหงา…..เศร้าเดียวดาย

แก้วนีดา

คืนเหงา..เศร้าเดียวดาย
วันนี้ฉันเหนื่อยมากนัก
อยากจะขอหยุดพักก่อน
จะปิดบ้านเปิดพัดลมห่มผ้านอน
พร้อมกอดหมอนนอนฝันถึงคนดีคนที่รัก.
ฉันคงทำอะไรได้ไม่มากนักนะคนดี
แค่ส่งความรู้สึกดีดีมาให้
คนที่ฉันผูกพันอยู่อีกด้านของฝากฟ้าไกล
ยากจะทำอะไรให้กับเธอตั้งมากมายนะคนดี
ได้แต่เพียงขอแค่คนดีคิดถึงฉัน
คิดถึงกันในวันที่ไกลห่างกันอย่างนี้
เพียงแค่ส่งความรู้สึกลึกลึกที่เรามี
เพียงเท่านี้ก็พอทำให้ฉันสุขใจได้แล้วเธอ.
แต่
ถ้าหากทำได้มากกวานี้อยากไปยืนตรงหน้า
พร้อมกระซิบข้างหูเธอว่าคิดถึงมากแค่ไหน
แต่ทำได้เพียงส่งผ่านสื่อภาษาบอกออกไป
ผ่านขอบฟ้าไกลส่งจากใจไปถึงกัน
คืนนี้ใจฉันมันสั่นแสนหวั่นไหว
คืนที่ใจไหวหวั่นด้วยใจกลัวช้ำหม่นหมอง
คืนที่น้ำตาอาจจะอาบแก้มนอง
คืนที่ฉันอาจจะต้องนอนร้องไห้เพียงเดียวดาย..
คืนที่ไร้เธอมาดูแลอยู่ใกล้ชิด
คืนที่มีแต่ความมืดมิดของความว่างเปล่า
คืนที่ใจของฉันมันเศร้าด้วยฉันคนเดียวที่เหงา
คืนที่มีเพียงเสี้ยวใจของคนเศร้าที่นอนเหงาอยู่คนเดียว..
กับความเหนื่อยและอ่อนล้า......กับจิตใจที่ยังอ่อนไหว......ดังสายลมและสายฝนที่โปรยกระหน่ำลงมา........ดังสายน้ำตา..ที่ไหลลงอาบแก้ม.......คนคนอ่อนแอที่อ่อนล้า........ดังว่า.......ฉันไม่มีใครเลยสักคน