เจ็บแล้วจำ

ยังเยาว์

พี่เดินมาทักทายคล้ายผูกมิตร.........เลยแอบคิดไปมาน่าคบก่อน
ความสัมพันธ์แรกนั้นแค่คนจร........ไม่อาวรณ์ห่วงหาว้าวุ่นใจ
นานวันผ่านใจประสานคนใกล้ชิด.....ผูกในจิตรย้ำคิดคนชิดใกล้
เป็นพี่น้องคอยดูแลคอยใส่ใจ..........ไม่เห็นหน้าก็ห่วงใยถามไถ่มา
บางครั้งแอบมองหาที่เก่าๆ..............ที่สองเราเคยประสบเคยพบหน้า
ที่ตรงนั้นเคยนั่งคุยจำนรรจา............เคยถามมาว่าทุกข์ใจเรื่องใดกัน
ใจที่มีอ่อนไหวไปกับพี่...................ยิ่งค้นพบสิ่งดีๆ ที่มีนั่น
ไม่หวานซึ้งตรึงใจแต่ซึ้งมัน...........ไม่แปรผันเปี่ยมในจากใจจริง
ถึงวันลาน่าใจหายต้องจำจาก...........บอกลำบากความรู้สึกสับสนยิ่ง
อยากถามความรู้สึกที่ประวิง...........ไม่อยากทิ้งหัวใจให้ไกลตัว
จากมาไกลแสนไกลใจหวั่นๆ..........ยิ่งนานวันพี่ห่างหายหวั่นไปทั่ว
แม้สัญญาที่ติดมาย้ำอย่ากลัว..........แต่ใจมัวซ้ำคิดพินิจความ
ก่อนจากมาพี่บอกว่ายังรอข่าว..........ถ้าเงียบเหงาสับสนเมล์มาถาม
หากเหน็บหนาวยังไงให้โทรตาม......อย่าวู่วามทำอะไรตามใจตน
แต่วันนี้เงียบหายไปนานแล้ว..........ไม่เห็นแววคนห่วงเลยซักหน
อยากให้รู้ใจดวงนี้มันกังวล..............แสนสับสนเพราะทุ่มเทไปทั้งใจ
หายไปนานจนใจบอกให้เลิกคิด.....ไม่มีเขาชีวิตก็อยู่ได้
ก่อนหน้านี้อยู่ลำพังไม่เห็นตาย........อย่างมงายกับรักที่ไม่มีจริง
พอจะลืมไปได้พี่หวนกลับ................มาบอกปรับขอโทษที่ในทุกสิ่ง
คิดไปมาพี่นั้นผิดจริงๆ.....................ละทุกสิ่งเพื่อกลับมาอย่าลาใจ
 
แล้วน้ำตามันก็หลั่งไหล..................จะกลับมาทำไมให้พบใหม่
ยามที่เหงาท้อแท้ไม่มีใคร...............หนูต้องเดินเดียวดายพี่ไม่แล
ขอร้องกลับไปซะเถอะนะ...............ไม่ต้องละลืมใส่ใจอย่าแยแส
วันนี้พร้อมเดินไปกับใจอ่อนแอ........จะไม่แพ้ให้ห่วงว่าจะล้าแรง
ไม่รักจริงก็ไม่ต้องสงสาร................ไม่ต้องการพี่คนเดิมที่เสแสร้ง
ไม่ต้องทำว่าห่วงอย่าระแวง.............ไม่ต้องแกล้งใส่ใจหรือใยดี...