เพียงได้พบสบตาพาให้รัก เพียงพบพักตร์แก้วตาพาให้หลง เพียงพี่ได้แอบมองน้องโฉมยง พี่ก็หลงเจ้าแล้วแก้วชีวัน พี่คนไกลคงได้แค่เพียงคิด คงมีสิทธิก็แต่แค่เพียงฝัน เพราะสองเราเพียงผ่านมาพบกัน เพียงแค่นั้นฝันเห็นเป็นแต่เธอ อยากเห็นหน้าตาเจ้าทุกเช้าค่ำ อยากฟังคำสำเนียงก็เพียงเพ้อ รู้ทั้งรู้คงยากหากอยากเจอ ต้องละเมอเพ้อหากับฟ้าดาว ฝากลมฝนบนฟ้าพาความรัก วางบนตักพักลงตรงหน้าสาว วอนเดือนหงายที่ฉายส่องแสงพราว ช่วยบอกเจ้าว่าพี่นี้....รักเธอ
14 ธันวาคม 2544 23:53 น. - comment id 25088
โอ ใครเจอแบบนี้ อ่อนเป็นขี้ผึ้งแน่ ๆ เลย
15 ธันวาคม 2544 06:23 น. - comment id 25124
มาอ่านประจำนะ... แต่ไม่เคยมาแซวเลยจ้า... กลอนเพราะมากเลย
15 ธันวาคม 2544 10:29 น. - comment id 25150
กลอนรักอาจจะลุ่ม ๆ ดอน ๆ นะครับ ^__^ ขอบคุณทุกท่านเลย
15 ธันวาคม 2544 12:34 น. - comment id 25164
ฝากรักมากับฟ้ากับฝนจนล้นตัก ฝากน้ำรักน้ำใจมามากหลาย ฝากมาจนล้นหลามใจไม่เดียวดาย ฝากมากมายอย่างนี้ใครจะไม่รักได้ลงคอ!
16 ธันวาคม 2544 23:03 น. - comment id 25471
ซึ้ง อะ ซึ้ง มากม๊าก