ตลอดเวลาหลายปีที่นานนัก ฉันทำหน้าที่หนักคือรักเขา แบ่งความสุขทุกข์บ้างให้บางเบา เป็นความรักของเรา...ไม่ใช่เธอ ฉันสั่งสมความรักมากจากน้อย เรารอคอยความฝันกันเสมอ แต่เธอเล่าเพียงแรกคบแรกพบเจอ ก็เสนอความรักอย่างหน้าทน เราร่วมปลูกใช้น้ำใจรดต้นรัก เธอเพียงลักลอบลิ้มเด็ดชิมผล ใช้ความใหม่ทำลายล้างใครบางคน ที่ดิ้นรนทำเพื่อรักตลอดมา เมื่อความสุขถูกทำลายอย่างเต็มที่ ฉันจึงมีแต่ความช้ำนองฉ่ำหน้า กว่าจะรักกันได้ใช้เวลา เธอเพียงใช้ความกล้าก็สมใจ เลิกทำลายเราเถิด ฉันขอร้อง โปรดจงมองอนาคตเราสดใส มันมีค่าสูงยิ่งเหนือสิ่งใด เราจะสุขสงบได้หากไร้เธอ คุกเข่าวอนคนรักของคนรัก ห่างสักพักให้เขาคลายความพลั้งเผลอ หากไร้เธอ เขายังไม่มาให้เจอ ฉันเสนอขอถอนตัวชั่วนิรันดร์ 15 มีนาคม 2548
1 เมษายน 2548 14:44 น. - comment id 447754
มันหนักหนาสาหัสอัดในอก เมื่อต้องตกเป็นสองรองจากเขา แต่วันวานที่ผ่านมานั้นของเรา เขากลับเข้ามาผลาญระรานมัน ............................ เข้าใจค่ะ เข้าใจ
2 เมษายน 2548 02:21 น. - comment id 447984
ในอดึตช่างหวานเหมือนความฝัน หากแต่พลันกลับกลายเป็นร้ายขม เมื่อเจอในความจริงสุดแสนตรม เหมือนถูกทถมโดยภูพานนานนับปี ความฝันและอดีตเป็นสิ่งที่สวยหรู แต่ความเป็นจริง มันช่างโหดร้ายเกินเราจะรับได้
2 เมษายน 2548 17:43 น. - comment id 448206
โอ้โห... สุดสุดไปเลย..น้อง มา..ในฐานที่เข้าใจ... แม้จะละไว้ก็เถอะ...
3 เมษายน 2548 11:10 น. - comment id 448559
กลอนกินใจค่ะ อิ อิ ..........