นิราศอารมณ์@

แทนคุณแทนไท

...น้ำตาตกเต็มอกตื้นสะอื้นสะอึก
หลั่งท่วมท้นล้นรู้สึกสะอึกสะอื้น
ไม่ริรู้มิสู้ฝันทุกวันคืน
กลัวรอยขื่นจะเข้าข่มถมอารมณ์
เหตุเพราะเจอคำเธอตัดสลัดรัก
กลายเป็นคนอกหักเพราะรักขม
โลกที่เคยสวยใส ไม่ภิรมณ์
อกไหม้ตรม ให้ขมขื่นสะอื้นใจ
น้ำในอกตกต้องนองรู้สึก
ในคืนหนาวคราวดึกรู้สึกไหม
เสียงสะอื้น ระรื้นริน จากถิ่นใด
นั้นหละเสียงร่ำไห้ใจชายครวญ
ปวดเจ็บนักรักเอ๋ยไม่เคยคิด
จะได้มาแนบสนิทจิตปั่นป่วน
ป่วนคะนึงที่อืออึ้งอยู่อึงอวล
จึงเขียนกลอนทบทวนยามป่วนใจ
อารมณ์เอ๋ยโอ้ว่าอารมณ์โศก
เหมือนว่าโลกทั้งโลกมาหลับไหล
น้ำตาเอ๋ยไม่เคยเอ่ยเผยความนัย
เหตุไฉนมาไหลช้ำเพราะคำคุณ
เขียนนิราศรักร้างลาน้ำตาไหล
ล้นจากนัยดวงหทัยละไมอุ่น
ได้แต่วอนไหว้ว่าฟ้าจงการุณ
ขอผมคิดลืมคุณได้สักครา
เมื่อความรักร้างลาน้ำตาร่วง
เสมือนชิดสนิทบ่วงสิเน่หา
จากวันนั้นจนวันนี้หลายวันลา
แต่ไยความทรมาน์ ยังว้าใจ
ทั้งที่ใจยับเยินเกินเสียแล้ว
แต่ยามคิดถึงพิมพ์แก้วยังหวั่นไหว
ทั้งที่กายสัมพันธ์ผันไปไกล
แต่ทำไมหัวใจไม่ลืมคุณ
โอ้รักเอ๋ยเคยรักสลักแน่
โอ้ดวงแดเคยแน่นักรักเคยอุ่น
โอ้พิมพ์เอ๋ยเคยแนบแอบอกคุณ
ไม่มีแล้วไอละมุนเคยกรุ่นจำ
น้ำในตาหลั่งมาไม่รู้ดอก..
ว่ารินออกมาบอกความชอกช้ำ..
โอ้หัวใจ เจ็บแล้ว ไยไม่จำ..
หรือริยำ อยากจำ แต่ทำลืม
พระพุธที่ ๓๐ มีนาคม ๒๕๔๘