ปากกาจุ่มยาพิษความคิดถึง เฝ้ารำพึงเพ้อพร่ำรำพันหา คนคู่เคยเคียงใกล้เมื่อไกลตา จึงเหว่ว้าวุ่นวายทั้งกายใจ เขียนกลอนแปดป่าวประกาศรอยบาดแผล เพราะพ่ายแพ้เพลิงกามพิษความใคร่ แล้วคืนนี้ก่อนนอนจะอ้อนใคร รุ่มร้อนไฟพิศวาสทาสอารมณ์ หอมกลิ่นแก้มกอดเกยเคยหนุนตัก เมื่อร้างรักเสน่หาร่วมผ้าห่ม ก็จบสิ้นยินยอมต้องตรอมตรม จึงระทมทุกข์ทนจนเจียนตาย ละเลงหมึกปากกาอาบยาพิษ มาลิขิตรอยแผลที่แพ้พ่าย ด้วยบทกวีบทใหม่จากใจชาย เป็นเครื่องหมายคำรำพึงคิดถึงเธอ
เชษฐภัทร วิสัยจร 24 มี.ค. 2548 02:45 น. - ID 73277 
1644
5
0
24 มีนาคม 2548 07:33 น. - comment id 443701
สงสัยยิ่งเรื่องจริงบันเลงพิษ หวานสนิทฤทธิ์ร้ายหน่ายฤาหนี ระอุรอนค่อนแคะแตะกวี ประหนึ่งชี้มีรักปักกลางใจ ถ้อยอารมณ์ถมคลองหมดรังสิต ครวญลิขิตติดปลักเกินจักไข นางใดหนอก่อเหตุสะเทือนไว้ แซวปะไรเก่งกาจอ่านเจ็บแทน
24 มีนาคม 2548 08:24 น. - comment id 443711
แล้วคืนนี้ก่อนนอนจะอ้อนใคร .. ที่อุบล ไงล่ะ เจ .. เป็นคำตอบสุดท้าย มีคนรออยู่ มิใช่ รึ ? สาว ๆ อย่าเพิ่งใจแป้วนะคะ หมายถึงท่านแม่ ค่ะ
24 มีนาคม 2548 10:15 น. - comment id 443749
แวะมาเป็นกังลังใจให้ครับ
24 มีนาคม 2548 11:59 น. - comment id 443793
บทสุดท้ายนะสักวันจะขอยืมไปใช้นะ.. **แวะมาอ่าน ผ่านมาเยี่ยมครับ
24 มีนาคม 2548 13:53 น. - comment id 443846
คิดถึง เธอ มากมั้ย ครับ เดี๋ยว จะได้ แบ่ง ให้ 1 คน
24 มีนาคม 2548 22:24 น. - comment id 444077
อืม ด้วยภาษาอาบยาน้ำตาซ่อน รักเคยร้อนอ้อนกันสัมพันสอง ณ..คราหนึ่งซึ่งเธอได้จากจร ทุกความตอนสอนเขียนเพียรจากใจ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
