เพียงเห็นเงาเธอทาบทับกับพื้นโลก ความเศร้าโศกของฉันก็พลันหาย รอยยิ้มเธอช่วยลบความเดียวดาย ความเหว่ว้าวุ่นวายสลายไป ความเลวร้ายที่เทกรดรดใจฉัน ฉันได้ยินเธอเรียกมัน วันอ่อนไหว เธอนิ่งเฉยแต่รินหลั่งกำลังใจ เหมือนหลักไม้ยึดใจเรายอดเถาวัลย์ ไม่ได้คิดถึงเฉยๆแต่รักด้วย ขอเธอช่วยเคียงข้างเพื่อสร้างฝัน กำหนดการจะร้องไห้เลื่อนไปพลัน สองขาฉันเริ่มแข็งแกร่งเพราะแรงใจ โปรดเป็นเธออย่างที่เป็นเช่นวันนี้ ไม่ต้องดีกว่านั้นให้หวั่นไหว ไม่ต้องอุ้มแค่ยืนนิ่งอย่างจริงใจ จะลุกเดินเคียงก้าวไปใจสองเรา ขอบคุณความอ้างว้างสร้างเธอคู่ ให้เรารู้จักกันผ่านความเหงา พร้อมจะเดินเคียงข้างดังแสงเงา พรุ่งนี้เช้าขออย่าพบว่าฝันไป
22 มีนาคม 2548 17:16 น. - comment id 442867
ความเหงา ... บางครั้งมันก็ทำให้เราทำอะไรโง่ๆ ...... กลับไปคิดถึงอะไรที่มันเป็นไปไม่ได้ แต่ช่างมันเถอะ.... อย่างน้อยมันก็ให้บทกวีที่สวยงาม ** แวะมาทักนะคะ **
22 มีนาคม 2548 20:35 น. - comment id 442937
ขอบคุณความอ้างว้างสร้างเธอคู่ ให้เรารู้ในจิตที่คิดไว้ ยังมีเธอเคียงข้างฉันทุกกันไป แต่ขอให้ความเป็นไปเป็นความจริง *-*กลอนแต่งได้ดีค่ะ*-*
22 มีนาคม 2548 21:28 น. - comment id 442953
อยากจะซื้อความเหงาเอาเก็บซ่อน มิให้ใจหลอกหลอนตอนคราเศร้า คนอื่นยังมีเพื่อนไม่เหมือนเรา หนีความเหงา..ไม่พ้น..ทนเดียวดาย
22 มีนาคม 2548 22:35 น. - comment id 442983
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = ขอบคุณความอ้างว้างสร้างเธอคู่ ให้เรารู้จักกันผ่านความเหงา พร้อมจะเดินเคียงข้างดังแสงเงา พรุ่งนี้เช้าขออย่าพบว่าฝันไป . . . . . . . ชอบตอนจบค่ะ * แวะมาเยี่ยมงาน ผ่านมาขอให้ฝันเป็นจริงค่ะ * = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
23 มีนาคม 2548 14:48 น. - comment id 443301
^ ^